Dat zit er weer op. We zijn een paar dagen in Hua Hin geweest. Samen met pa, moe, de broer van Na en wij tweetjes natuurlijk. Iedereen heeft enorm genoten en dan ook van alle eten natuurlijk.

Ik was een middag bij Pim [Hoonhout] en hij serveerde me haringen vers van het mes. Wat een genot! Pim, bedankt! En ik wacht met spanning op jouw kibbeling!

Natuurlijk ook een bezoek gebracht aan de Makro. Wat een zaak zeg! Om helemaal jaloers op te worden. Zo mooi en uitgebreid. Daar is die Makro hier in Chiang Rai een varkensstal bij. Natuurlijk ook rondgekeken naar buitenlands voedsel en dan Nederlands voedsel in het bijzonder. En ja hoor! Prachtige witlof, zowel grote als kleine stronk.

Ik heb een grote gekozen 113 baht voor 200 gram, wat wil zeggen bijna 600 baht per kilo. Wel wat prijzig, maar hij ziet er mooi uit. Ze hadden ze zowel wit als rood. Ook lekker die naam van de groente zoals de Makro die geeft: White Endive, witte andijvie. Zou toch eigenlijk cichorei moeten zijn, denk ik zo. Dus Kees, dezelfde prijs als wat jij in Pattaya vond.

Dank jullie allen voor de leuke reacties vorige week. Het verbaasde me. Ik had geen idee dat er zoveel goeie koks onder ons zijn!

Zo, wat eten we deze week?

De stamppotten zijn voorbij gekomen in de reacties. Heel veel voorbeelden genoemd maar soms mis ik wat. Snijbonenstamppot is genoemd. Ik heb hier nog nooit een snijboon gezien. Hier in Huize Dekker wordt heel veel zelf gemaakt en gezaaid. Ik heb het ook met snijbonen geprobeerd met als resultaat twee snijbonen aan de struik. Ik blijf proberen, misschien ligt het aan de grond die ik gebruik of wat dan ook. Rori? Waar heb jij ze gezien?

Stamppotten: hoe maak je die?

Stamppotten (Stoemp op zijn Belgisch), hoe maak je die? Mijn basisrecept is half om half. Dus de helft groente en de helft aardappel. Het liefst apart koken vooral omdat je dan de groente qua kooktijd enigszins in de gaten kunt houden en anderzijds om de groente de gelegenheid te geven om goed uit te lekken en vooral om de groenten apart te kunnen kruiden. Vooral met wortelenstamp (bij ons in Brabant peestamp genoemd) moet dat omdat anders de groente veel te nat is en dan krijg je een veel te dun papje.

Je kunt met heel veel groente stamppot maken. Rauwe andijviestamppot bijvoorbeeld. Een van mijn absolute lievelingsgerechten lekker met spekreepjes. Maar ja, ik heb hier nog geen andijvie gezien en ook niets wat er enigszins op leek. Dus Rori, vertel eens waar?? Je maakt ons wel lekker, maar ik weet absoluut niet waar ik het zou moeten zoeken. Graag de winkel ok?

Ja en dan wat erbij natuurlijk hè?

Soms zijn de genoemde gebakken spekreepjes heel lekker, zoals bij de rauwe andijvie en ook de zuurkoolstamppot. Bij andere, zoals rode koolstamppot en wortelenstamppot hoort naar mijn gevoel hachee. Daar kom ik later op terug.

Bij hete bliksem (Rori nogmaals bedankt!) gaat heel lekker gebakken leverreepjes met gerookte baconreepjes en gebakken ui. De lever in dunne reepjes snijden, peperen en zouten en door de bloem halen. Geen boter of olie gebruiken. De bacon zachtjes bakken zodat het vet er uit loopt, de uien toevoegen en glazig bakken. Dan de lever toevoegen en eerst op hoger, en spoedig op lager vuur bakken. De bacon is dan lekker knapperig, de uitjes beginnen te bruinen en de lever is nog heerlijk roze van binnen. Alles is hier in Thailand te koop.

Oké en dan nu de hachee

Dat is nou werkelijk een vleesschotel die als vergelijking heeft de papayasalade in Thailand. Iedereen heeft zijn eigen recept. Ook zijn er verschillende namen voor. Degene die ik zo uit mijn hoofd, na een paar biertjes ken, zijn hachee, zuurvlees (zoervleis) en dan de afgeleiden zoals bijvoorbeeld goulash.

Ik ben ervan overtuigd dat er nog vele andere namen voor zijn, maar wellicht lees ik die als commentaar. Al deze verschillende soorten worden op hun eigen manier gemaakt. Ik ben vooral geïnteresseerd in de Nederlandse varianten. En de Belgische natuurlijk. Belgen zijn Meesterkoks!

Het recept van mijn grootmoeder. Simpel, heel basaal en heel erg lekker

Ik was dus bij de Makro in Hua Hin en zag daar ongelofelijk mooi Thais rundvlees liggen. Gerijpt en wel. Dus ze kunnen het wel! Nou dat vlees zou ik dus gebruiken voor mijn hachee. Heerlijk draadjesvlees, lekker goedkoop en maak vooral veel, want ook op brood is het heel erg lekker! Gewoon later portioneren en invriezen, wie wat bewaart heeft wat.

Vlees dus, laat ik zeggen dat ik Nooit hoeveelheden noem. Net zomin als grammen, eet- of theelepels, kopjes, handjes of snufjes enzovoort. Ik ga ervan uit dat dat voor iedereen anders is.

Vlees dus. In blokken snijden of, wat ik het liefst doe, scheuren maar dat kan niet altijd. Maak de blokjes niet te klein! Ik zit net te bedenken wat ik ook wel eens doe. In plaats van de eeuwige dobbelstenen het vlees gewoon rondom van het stuk snijden in ongelijke dikkere, dunne, iets grotere en iets kleinere delen. Doe eens iets geks.

Ruim peperen, zouten, bloemen en in de hete boter mikken. Aanbraden tot het vlees rondom lekker dichtgeschroeid is, zo’n minuut of vijf. Dan water erbij. Laurier en kruidnagel. En laat dat nou eens behoorlijk wat uren garen. Als alles nou lekker een uurtje aan het sudderen is, doe je er net zoveel grof gesneden uien bij als dat je vlees had. En dan lekker verder laten sudderen tot het vlees uit elkaar valt.

Vaak kijken of er nog water bij moet, anders brandt het aan. Ik prefereer op zijn minst zo’n 12 tot 18 uur. Lekker traag op heel laag vuur, laat alles maar eens lekker samenkomen. En als dat dan lekker suddert, ga dan eens af en toe naar buiten en kom dan terug binnen. Als je dat ruikt krijg je honger, of je wilt of niet!

Nogmaals, dit recept is heel basaal. Maar dat is de manier zoals ik graag kook, basaal. Zoals ook mijn grootmoeder zo wijs vertelde, je kunt er altijd bijgooien, maar nooit uithalen. Een waarheid als een Koe!

Deel je recepten met ons

Eet ze en schrijf vooral. Deel je recepten met ons! Heb je wat ontdekt, vertel het ons en vergeet dan niet erbij te vertellen waar je het gezien hebt. Ik ben ook heel erg geïnteresseerd in Nederlandse groenten die je hier kunt verbouwen.

Deze keer geen Thais recept van Na. Dat hou je tegoed, maar het is bijzonder lekker! Ze heeft niet alles in huis om het mij te laten zien. Volgende week doen we wat soepen, oké?

Jan Dekker

Nederlands eten in Thailand (1) verscheen op 3 januari 2014.

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.

Op een van de vele “ontdekkingsreizen” die ik in Thaise winkels uitvoer, als het ware, om eetbare zaken te vinden die gebruikt kunnen worden als een vervanger voor de ons uit en in Nederland bekende producten, liep ik tegen iets aan dat me, op het eerste gezicht, sterk deed denken aan een potje sambal oelek.

Potje ter hand genomen, er zat chili-garlic saus in, volgens het label. Potje meegenomen, want echt, bij het maken en nuttigen van gebakken rijst, kao pad in het Thais, en gewoon nasi goreng in het Maleis, mis ik toch de sambal.

Kortom, de nasi was klaar, het bord stond voor me, de nasi werd opgeschept. ik draaide het potje open, snuffelde eens aan de inhoud die toch wel heel erg op sambal leek, proefde een likje, voorzichtig want je weet maar nooit met Thaise sauzen, en ja, het leek ook wat geur en smaak betreft op Sambal.

Door de nasi, en gelukkig, het smaakte ook, bijna, als sambal. Ben aan het experimenteren gegaan, beetje tomatensaus erdoor, eureka, sambal tomaat! Gebakken, beetje dan, jawel gebakken sambal. Enzovoorts.

Kortom, deze chili-knoflooksaus is wat mij betreft geschikt als vervanger van sambal, zij het dan dat er behoorlijk veel knoflook in zit.
Een aanrader dus.

• Gekocht in Tesco, ook gezien in Big C.
• Merk: Lee Kum Kee
• Saus: Chili Garlic Sauce (op het etiket in het Engels en Thai)
• Potje 226 gram.
• 69 baht
• Website www.lkk.com

Overigens, voor wie ketjap manis, de zoete ketjap mist, ook daar is een waardige vervanger voor in de Thaise winkels te vinden, “sweet soi sauce”. Ik gebruik zelf altijd de “healthy boy” variant, die vind ik hetzelfde smaken als de Nederlandse ketjap manis.

Eet ze!

Hans NL

Hemele Zielen, wat een heerlijke recepten zijn er laatste week de revue gepasseerd. Als we zo doorgaan mensen, krijgen we na verloop van tijd zoveel prachtigs, dat het wellicht passend zou zijn er een kookboekje van te maken. Ik laat de vrijheid aan de redactie, wellicht is dit ook een mogelijkheid het goede doel verder te steunen.

Komen we in de derde week. Ik had beloofd deze week soepen te behandelen, maar ik stap er met plezier even van af. Ik kook graag, maar soms is er een gerecht of iets dergelijks, dat ik zelf niet wil of kan maken. Gewoon omdat het te veel tijd kost, omdat de bereiding zich niet leent voor het maken van een of enkele porties of voor wat dan reden dan ook. En soms omdat ik ingrediënten nodig heb die ik niet hier in dit gat kan kopen.

Dus ik vertel u waar ik in Thailand wel eens mijn boodschappen doe. Er zijn namelijk behoorlijk wat bedrijven die voedsel verkopen en niet in de laatste plaats Nederlands voedsel.

Maatjes haring van Pim

Pim uit Hua Hin verkoopt maatjes haring. Voor diegenen die daar in de buurt wonen is het geen enkel probleem, bel hem, maak een afspraak en hij zal het niet nalaten om de haring vers van het mes te laten proeven. Een absolute belevenis!

De site van Pim is: http://dutchfishbypim.nl/

Hij heeft me beloofd meer heerlijke Nederlandse visproducten te gaan voeren zoals kibbeling. Ik wacht met spanning af. Voor anderen, zoals voor mij, kan vooral het transport een probleem opleveren maar daar zijn de wederverkopers dan weer voor.

Dirk in Chiang Mai

Ik zelf bestel mijn haringen, elke maand vier schaaltjes van drie stuks, bij Dirk in Chiang Mai. Elke vrijdag verorber ik een schaaltje op vrijdag, jawel hoor, hij is katholiek dus op vrijdag geen vlees. Maar Dirk heeft nog meer. Voor mij is Dirk de ultieme man voor het bestellen van kroketten, bitterballen en frikadellen. Vooral die laatsten zijn werkelijk van absolute topkwaliteit. Over kroketten en bitterballen kun je discussiëren, vooral hoe de samenstelling moet zijn, maar die van hem zijn absoluut prima.

De site van Dirk is: http://www.dutchsnacksthailand.com/

Handmade Dutch Specialties

Er is nog een ander in Chiang Mai, Die heeft vele Nederlandse specialiteiten. Ik heb er een paar keer wat besteld, maar ik was niet echt kapot van de kwaliteit, om maar een voorbeeld te noemen de saucijzenbroodjes vond ik persoonlijk veel te zoet, de rookworst is nauwelijks gerookt en erg droog.. Maar ja, ieder zijn meug zei de boer en hij … zijn varken.

Handmade Dutch Specialties is te vinden op: http://www.hds-co-ltd.com/

Bakkersproducten van Ben

Komen we bij Ben. Ben is de zoon van een warme bakker en maakt dan uitstekende bakkersproducten. Zo is daar het worstenbroodje, aangepast aan de Thaise smaak dus ietsiepietsie pittig. Verder heeft hij stroopwafels. Niet echt stroop want daar houden de Thai niet van, dus hij heeft het vervangen door een karamelvulling en ook een bosbessenvulling. Tenslotte heeft hij fantastische gevulde speculaas. Absoluut een topper!

Hij helpt me ook af en toe bij bakrecepten. Zo heb ik bijvoorbeeld van hem het ultieme broodbakrecept gekregen.

De naam van zijn site is: http://b4bakery.com/

Duitse slager, Pattaya

Een laatste site die ik graag wil noemen is een Duitse slager gevestigd in Pattaya. Hij heeft prima vlees dat door heel Thailand geleverd kan worden. Vooral zijn goed bestorven rundvlees is helemaal top. Het jammere is dat je zoveel moeite moet doen om een en ander in huis te krijgen. Schijnbaar lezen ze hun email vrijwel nooit. Maar toch de moeite waard.

Dit is hun site: http://www.wwmco.asia/

Groothandelsbedrijf Horeca, Chiang Mai

In Chiang Mai zit ook Horeca. Ik heb het idee van vroegere informatie dat dit bedrijf is opgezet door twee Nederlanders. Het is op zich een groothandelsbedrijf maar ze draaien hun hand niet om, om ook aan de particulier te leveren. Ik bestel al jaren van hun.

Te veel om op te noemen. Maar kwaliteit. Als ik een bestelling doe, maak ik een afspraak met de bestelauto om in de buurt van een hotel, waar ze een halve vracht afleveren, te staan en neem daar mijn bestelling in ontvangst.

Je moet een toegangsnaam en password hebben om in te kunnen loggen op de volledige site. met name de catalogus. Maar die geven je ze graag!

Pat, een Thaise schone, verzorgt de communicatie en doet dat met verve. Absoluut ook een aanrader voor diegenen die in het noorden wonen. Vanuit Chiang Mai bezorgen ze, tweemaal per week, tot aan Mai Sai in het noorden aan toe. En natuurlijk ook zuidelijk, ten oosten en westen. Bel en vraag of ze in jouw buurt bezorgen!

De site van Horeca is: http://www.horecachiangmai.com/

Ik zal in de toekomst dit bedrijf nog wel eens vaker noemen, vooral omdat ze er producten hebben die ik nergens anders kan bestellen.

DaVincie, Chiang Rai

Mijn persoonlijke leverancier is DaVincie in Chiang Rai. Hans heeft een Italiaans restaurant (hoe kan het ook anders met die naam) en heeft daarachter een delicatessenzaak. Hij verkoopt ongelofelijk veel kaassoorten, waaronder een ruim assortiment Nederlandse kazen. Verder heeft hij een keur van broodbeleg.

Zo is daar de huisham, soms te zout naar mijn smaak, maar in elk geval beter dan de fabrieksproducten die we hier kunnen kopen. Over ham heb ik het in een latere aflevering nog wel eens. Absolute toppers zijn casselerrib, rosbief en gedroogde worsten van pittig tot heel smakelijk, het is maar net waar je van houdt.

Die rosbief is overigens ook heel erg goed te gebruiken voor Francisco Sandwich, dat is niet Nederlands maar daarom niet minder lekker. Heerlijk rood van binnen zodat je het lekker kunt bakken.

Dat was het zo’n beetje van mijn kant. Ik ben er van overtuigd dat velen van jullie de adressen kunnen aanvullen. Graag! Houdt geen geheimen voor elkaar maar publiceer. Koop Nederlandse Waar, dan Helpen wij Elkaar.

Kapucijners met spek

Tenslotte. Ik heb vandaag kapucijners met spek klaargemaakt. Hallo, hoor ik jullie al roepen, waar vind ik die? Nou, ik ben ze hier in Thailand nog niet tegengekomen. Maar mijn zus is zo lief geweest om mij een paar kilo gedroogde jonge kapucijners op te sturen samen met een blik van die herrie.

Ik stel ter beschikking 500 gram gedroogde jonge kapucijners en het blik met kant en klaar gekookt voor diegene die mij het allerlekkerste recept van kapucijners toestuurt. Bedenk wel, simpel is lekker.

Mijn emailadres staat een paar maal op dit blog. Je moet er wel wat voor doen.

Verras me.

Jan Dekker

Nederlands eten in Thailand (2) verscheen op 11 januari 2014.

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.

Witlof met ham en kaas in de oven of witlofsalade stond in Nederland regelmatig bij ons op tafel. Niet alleen in ons huis, want het is een populaire groente, we eten er wel ruim drie kilo per persoon per jaar van in ons land.

De Belgen overtreffen ons met zeven kilo ruimschoots, want daar is het zelfs de op één na meest gegeten groente. Witlof wordt zowel in Nederland als België verbouwd, maar Frankrijk is de grootste producent van witlof ter wereld. Zelf eten de Fransen er, net als wij Nederlanders, ruim drie kilo per persoon van.

Ook in Amerika en Australië schijnt het wel geteeld te worden, maar dan heb je het wel gehad. Nergens anders heb ik productie van witlof, van oorsprong uit België, kunnen ontdekken, ook in Thailand dus niet.

Nu ik al weer heel wat jaren in Thailand woon, heb ik de witlof moeten ontberen. Niet dat traumatisch is geworden, maar als het ergens op het menu zou voorkomen, zou ik zeker af en toe dat restaurant bezoeken. Dat gebeurde dan ook onlangs toen ik het Belgisch restaurant annex frietkot Flandria bezocht. Ik heb daar recent een verhaaltje over geschreven.

Er kwamen nogal wat reacties op die witlofschotel, die ik nuttigde, de meeste in de trant van “waar kan ik witlof in Thailand kopen”. Ik ben zelf nog in Pattaya langs meerdere grote supermarkten gereden, maar helaas, geen witlof. Het bleef alleen bij die ene tip van een reageerder, die vertelde, dat het (duur) te koop is bij de Villa Market op Second Road. Witlof wordt dus geïmporteerd, waarschijnlijk vanuit België.

Gisteravond ging ik weer eens naar “Enjoy Andre”, ook al een Belgisch restaurant aan Thepprasit Road, tussen Pattaya en Jomtien, waar ik eerder een verhaal over schreef. Ik ging voornamelijk om als voorgerecht een haring van Pim te gaan eten en wat daarna zou komen, wist ik nog niet. Wachtend op die ene verrukkelijke haring – ik had er wel vijf door mijn keel willen laten glijden – zag ik niet in het menu, maar op een bord aan de muur “Witlof uit oven, 270 baht”. Zo, het menu had ik niet meer nodig. Gesmuld heb ik, neem dat maar van mij aan en omdat Belgische “bieren” aan mij niet zijn besteed, nam ik er een smaakvol glas Heineken bier bij, heerlijk, helder!

Ik ga nu geen cijfer geven aan Flandria of Enjoy Andre om te zien waar de witlofschotel het beste smaakte. Ik vond ze beide even goed, u moet dat zelf maar gaan controleren. Wij hebben nu dus al weer twee adresjes in Pattaya, waar deze heerlijke groente wordt aangeboden. Wie volgt?

Tijdens het eten kwam trouwens de gedachte bij mij op, dat witlof waarschijnlijk ook best in Thailand zou kunnen worden geteeld. Ik ben niet deskundig op dat gebied, maar ik lees regelmatig op het blog over expats, die op ergens op het platteland groente telen, dus waarom geen witlof? Zou geen slecht idee zijn, want ik denk, dat witlof ook heel goed in de Thaise keuken kan worden opgenomen.

M-150

Thai zijn dol op energiedrankjes. In Thailand kom je soms de meest vreemde merken tegen. Persoonlijk denk ik dat de Thai de energiedrankjes zien als een soort legaal alternatief voor Yaba. Energiedrankjes zijn dan ook vooral populair bij Tuk-Tuk, vrachtwagen- en buschauffeurs.

Populaire energiedrankjes

Wie een 7-Eleven of een FamilyMart inloopt om wat boodschappen te doen kan het niet ontgaan zijn de grote transparante koelkasten. Een groot deel daarvan is ingeruimd voor energiedrankjes. De meest bekende zijn:

• M-150 energy drinks
• Krating Daeng of Red Bull
• Shark Energy Drink
• Lipovitan-D of Lipo

Krating-Daeng

M-150
M-150 is een energy drankje die gemaakt word door het Thaise bedrijf Osotspa en is in handen van een Japanse eigenaar. Het bruine flesje met het gele etiket is populair in Thailand en Laos. Op het etiket staat de slogan: “Devotion … Courage … Sacrifice” and formerly (?) “Heroism – Leadership”. Het smaakt mierzoet en bevat flink wat coffeïne. Drink een stuk of drie flesjes leeg en je slaapt gegarandeerd de hele nacht niet meer.

Krating Daeng of Red Bull
Het verhaal achter Krating Daeng leest als een sprookje. De Oostenrijker Dietrich Mateschitz een oud medewerker van Unilever, was voor zaken in Thailand en proefde Krating Daeng (vertaald: rode stier). Het hielp hem van zijn jetlag af. Dietrich zag er handel in en hij importeerde het naar Europa onder de naam Red Bull. Wel werd de smaak aangepast en koolzuur toegevoegd.

Een uitgekiende marketingstrategie zorgde er voor dat het drankje een hip imago kreeg. Het heeft hem geen windeieren gelegd. Met een eigen vermogen van 4 miljard dollar behoort hij inmiddels tot de rijkste mensen ter wereld.

Shark

Shark Energy Drink
Shark Energy Drink is een energy drink die verkrijgbaar is in een aantal variaties zoals koolzuurhoudend en zonder koolzuur. De drank is bereid in Thailand door de Osotspa in Bangkok en in Europa door Shark AG in Innsbruck, Oostenrijk.

De drank werd voor het eerst geproduceerd in 1965 en gebruikt dezelfde ingrediënten als Lipovitan (de eerste energiedrank in de wereld). Shark Energy Drink wordt vaak gebruik als basis voor alcoholische cocktails. Shark Energy Drink is verkrijgbaar in meer dan 89 landen.

Lipovitan

Lipovitan-D of Lipo
Wordt geleverd in een bruine fles met een blauwwitte label. Het drankje komt oorspronkelijk uit Japan, maar wordt al vele jaren in Thailand verkocht. Lipovitan wordt gezien als het eerste echte energy drankje en is nog steeds erg populair in Thailand.

Buckets en mixdrank

De kleine donkere flesjes (100-150 ml) met M-150 of Krating Daeng vinden gretig aftrek bij de Thai en toeristen. Ze worden ook gebruikt om te mixen met alcohol. Thai doen dat met Mekong whiskey, Sang Som (Thaise rum), Regency (Brandy) of wodka.

Op strandfeesten en de Full Moon Party, kan je buckets (emmertjes) kopen met flessen sterke drank en energie drank. In het emmertje gaat flink wat ijs de flesjes leeggieten in het emmertje, rietjes er bij en dronken worden.

Ik was net in de keuken waar Na een maaltijd voor haarzelf aan het bereiden is. Het ruikt afschuwelijk lekker, maar ik weet wat er in zit. Wat een boer niet kent dat (vr)eet ie niet. Laat ik eens chronologisch wat voorbeelden noemen.

Zure zult van opa

Mijn grootvader, ik heb hem al eens genoemd, maakte fantastische boerenzult. Niet de zure die van boven de rivieren bekend is maar gewone Brabantse boerenzult. Mijn grootvader ging elke dag om zes uur op pad. Hij kende vrijwel elke boer in de omgeving en bezocht ze zo nu en dan om een praatje te maken. Vrijwel steeds kreeg hij wat groenten of iets dergelijks mee naar huis, wat hij dan klaarmaakte voor mijn oma.

Zo kreeg hij ook af en toe wel eens een complete varkenskop mee. Daar had hij een speciale pan voor die groot genoeg was om de hele kop in te verbergen. En dat deed hij dan ook, samen met water en de alleen hem bekende kruiden. Bouillonblokjes waren er toen nog niet, hoogstens een vierkant klein maggiblokje, maar zelfs dat gebruikte hij niet. Hij kruide het op zijn manier met kruiden, die hij onderweg ook vond.

Na het koken van die hele kop werd het bot ontdaan van alles wat zacht was. Dus inclusief de ogen, oren, de neus en de tong, de hersenen, de huid, het vet en natuurlijk ook het vlees. Dat ging door de vleesmolen. Hij hoefde daar geen bindmiddel aan toe te voegen, alles steef op op een natuurlijke wijze. Hij vulde de schalen en schaaltjes, en hield wat voor zich zelf en de rest verdeelde hij onder zijn kinderen. Hij had er nogal wat, dus dat ging vlot.

Orgaanvlees is heel normaal in Frankrijk

Als jongen heb ik me nooit afgevraagd, wat er nou eigenlijk in die zult zat. Hij was ongelofelijk lekker en dat was het enige wat telde. Later, ik was toen al flink ouder, was ik met mijn toenmalige echtgenote naar Frankrijk afgereden om wat vakantie te vieren. Wij logeerden bij die beroemde berg in Frankrijk, waarvan me de naam nu even ontschiet, en aten daar in het restaurant.

Ik bekeek de menukaart en werd daar niet zoveel wijzer van ondanks dat de Franse taal tijdens mijn Mulo-periode er behoorlijk was ingestampt. Ik deed mijn ogen dicht en wees met mijn vinger naar een gerecht. De ober bracht het en zowel mijn echtgenote als ik hebben het met veel smaak opgegeten.

Ik was toch eigenlijk wel benieuwd wat ik nou eigenlijk gegeten had. Dus ik vroeg het de ober. Hij zei, wat u besteld heeft, zijn kalfshersenen. Ik ging bijna over mijn nek. Wie verwacht dat in een keurig restaurant? Maar ik diende te beseffen dat orgaanvlees in Frankrijk, althans destijds, heel normaal was en bovendien was het erg goed bereid. Uiteindelijk heb ik alles binnen kunnen houden.

Ingewanden van de buffel

Nog veel later, mijn dochter Maud was al wat ouder, en ik ben een enorme liefhebber van mosselen. We aten ze dan, tijdens het seizoen, ook regelmatig. Maud niet. Die kon de aanblik van die smerige beestjes niet bekoren.

Tot ze op een dag eens zei: Pap hoe smaken die eigenlijk? Ik zei: dan moet je proeven. Ja, maar ze zien er zo eng uit. Als je nou je ogen dicht doet en je neemt er een en dan lekker kauwen. Oké, ze probeerde het uiteindelijk. Na het proeven zei ze: Ik wist niet dat die zo lekker zijn! Sindsdien is ze een fan van Zeeuwse mosselen.

Dat brengt me naar vandaag. Al veel jaren ouder kijk ik naar Na die net naar de zondagsmarkt is geweest en daar een zakje gemengde ingewanden van de buffel heeft gekocht. Voor de soep later, zei ze. Gruwelijk, dacht ik, dat eet ik dus never nooit.

Maar ik was buiten, zij was aan het koken, en het rook zo hemels, ik vroeg wat ben je aan het maken? De soep. En nou vraag ik me af, waarom probeer ik dat niet, gewoon met mijn ogen dicht en alleen proeven?

Nee… Wat een boer niet kent, dat (vr)eet ie niet.

Nederlands eten in Thailand (3) verscheen op 18 januari.

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.

Vrienden uit Nederland doen mij altijd een groot plezier met een originele Nederlandse leverworst. Tot nog toe zijn deze worsten niet te koop in Thailand.

Nu gaat hier in Pattaya al enige tijd het gerucht rond dat aan deze onwenselijke situatie een einde is gekomen. Omdat ik aanvankelijk ook kritiek hoorde over de hardheid of beter de zachtheid van de worst, dacht ik dat ik er verstandig aan deed even te wachten. Zoiets is echter niet lang vol te houden, dus van de week ging ik, uiterst nieuwsgierig, naar Double Dutch, het bekende Nederlandse restaurantje in Soi Welcome aan de Beach Road van Jomtien.

De eigenaar, Peter, begroet me vriendelijk en ik vraag of hij inderdaad leverworsten te koop heeft. Die heeft hij en ik zeg dat ik er twee wil hebben. Als ze lekker zijn zal ik er een stukje over schrijven, vermeld ik. Proef eerst maar even, zegt Peter. Kennelijk is hij zeker van zijn zaak. De worst lijkt me prima, maar thuis moet dit toch blijken. Ik reken af en thuis maak ik direct een bruine boterham met leverworst. Echt uitstekend. Prima van hardheid, prima van smaak. Iets kruidiger dan sommige worsten uit Nederland. Twee uur later is de eerste worst op.

Nog twee opmerkingen. De prijs voor een worst is 150 Baht. En de tweede opmerking: nu wacht ik vol ongeduld tot Peter tijd heeft voor een volgend experiment: ossenworst. Het leven in Pattaya is verrukkelijk.

Vorige week  een tussenstop. Verbazend leuke reacties waarvoor onze dank! De week ervoor de adressen, ik had echt gehoopt dat er nog wat adressen bij zouden komen. Ik ken er namelijk nog wel een paar, maar ja. Niet getreurd, komt misschien nog wel eens.

Wel adressen van eettentjes en restaurants waar je volgens de schrijvers heerlijk kunt eten. Maar ja lieve mensen, daar is deze column niet voor. Wat ik probeer is om mensen in de keuken te krijgen en diegenen die dat al met verve doen, hun recepten te delen.

Dat lukt overigens ook heel goed. Ook zag ik al een spin-off van deze column, geschreven door Gringo. Heel erg bedankt! Een beetje dieper ingaan op de materie is prima. Nu weet ik ook de historie van de witlof.

De Chinezen hebben soms nog hun 1000-jarige bouillon

Maar deze week de soepen. Zoals beloofd. Ook in Thailand kun je je favoriete soep klaarmaken, alle ingrediënten zijn hier te koop, nou ja, bijna alle in mijn geval.

Als je in de keuken van grotere restaurants kijkt, zul je daar vrijwel altijd een grote pan op het vuur zien staan. Dat heet de marmite. Je hebt een grote marmite en een kleine. Het verschil laat zich raden.

In die pan gaat alle afsnijdsel van groente en vlees wat maar enigszins in de soep gebruikt kan worden. Je krijgt dan een bouillon waar je je vingers bij aflikt. Die bouillon wordt voornamelijk gebruikt voor toevoegen. Niet om soep van te maken.

Dit is al erg oud. De Chinezen hebben, soms nog, hun 1000-jarige bouillon. Eenzelfde pan die steeds op het vuur staat. In tegenstelling tot de marmite wordt deze pan nooit schoongemaakt. Alleen wordt hij, zoals bij de marmite ook overigens, soms gezeefd om de oude herrie eruit te halen.

Bouillon is de basis voor vele recepten

Brengt mij bij de moeder der soepen, de bouillon. Bouillon is de basis voor vele recepten. Soepen, sauzen, fonds etcetera.

Ik was laatst in de Makro en trof daar een voor-onderpoot van een koe aan. Ik had hem al wat tijd zien liggen, maar wist eigenlijk niet zo goed wat ermee te doen. Tot ik op een goeie dag een heldere ingeving kreeg. Soep natuurlijk. De poot werd in dikke schijven gezaagd door de slager, hoef en al, en ik ben thuis begonnen om de helft alvast in het koude water te zetten en langzaam te laten trekken.

Zoals Buck57 in aflevering twee al schreef, dat duurt een behoorlijke tijd. Hij was een gelukkige die runderschenkels te pakken heeft gekregen, ik heb ze nog nooit gevonden hier in Thailand, wel de kalfsschenkels bij Horeca in Chiang Mai.

Bouillon van een knook

Mijn moeder maakte altijd een weekend bouillon van een knook (bolle gedeelte van een gewricht van een koe) en kalfsniertjes. Die botten die ik gebruikt heb, hebben – net als de knook – een behoorlijke lading hard vet. Na is er gek op, mijn vader ook, maar die liefde heb ik niet geërfd.

Als je dat ruikt mensen! Zo ongelofelijk verschrikkelijk lekker! En dan is het niet eens gekruid. Kruiden doe je door samen met de beenderen een bouquet garni toe te voegen. Een heerlijke koksterm. Ik heb een site gevonden met de meeste kokstermen, voor de liefhebber en leek.

http://www.robsbudgetmenus.nl/koks-taal#ALaFicelle

Het bouquet garni

Bij zo’n grote pan heb je een flinke nodig. In het bouquet garni doe je tenminste het volgende. Uien, selderijknol (kan ik hier dus niet kopen), wortelen, prei, peterseliestelen, selderij stelen en dan aanvullen met onder andere tijm, laurier, dragon, rozemarijn, basilicum, venkel etcetera, naar eigen smaak. Ik heb het gelukkige voorrecht al deze kruiden vers te hebben in mijn kruidentuintje.

Dat alles met wat zout en peper (ik heb ook de groene pepertjes vers) laat je trekken, ik doe het zeker 12, maar meestal 18 tot 24 uur. Dan komen alle sappen mooi naar buiten en vermengen zich alle smaken. Als je denkt dat het wel genoeg is, zeef je de bouillon. Proef de bouillon nu en kruid hem verder af. Bedenk wel dat een op deze manier getrokken bouillon heel anders smaakt dan eentje van een bouillonblokje.

Geef niet alle botten aan de hond

De botten haal je er uit en dan vooral niet alles aan de hond geven! Mijn vader was dé liefhebber van het harde vet, de knoersen. Bij ons dus geen gevecht, dat was voor pa.

Omdat er geen vlees aan het bot zit, hoef je dus ook niks te snijden. Deze, als ie afgekoeld is, bijna snijdbare bouillon kun je op vele manier gebruiken. In de eerste plaats dus soep. Als je wat vlees mee laat koken, kun je dat nu fijn snijden. Je kunt er wat vermicelli in doen, groenten of wat dan ook om jouw lievelingssoep te maken. Voor vermicelli hier in Thailand gebruik ik de dunste spaghetti die je in de winkel kunt kopen.

Ik ben ervan overtuigd dat er nog vele tips zullen volgen, maar dit is mijn, toch wel uitgebreide, basis recept. Bouillon maken is een kunst, maar als je die eenmaal beheerst, kún je niet meer zonder.

Natuurlijk zijn er diverse andere bouillonsoorten zoals de kippenbouillon, waarvoor ik karkassen van de kippen gebruik, de groentebouillon getrokken van groenten en kruiden, de visbouillon waarvoor ik elke keer weer probeer om afsnijdsel, koppen en graten van vis te kopen en nog veel meer soorten. De bereidingswijze is niet heel veel verschillend. Je zou een beetje rekening kunnen houden met het bouquet wat je toevoegt en de meesten hoeven ook niet zolang te trekken.

Oh ja, bijna vergeten

In die mergpijpen die ik gebruik voor de runderbouillon want dat zijn het, zit merg. Dat kun je laten zitten (Na zou mij vermoorden als ik dat niet zou doen) maar je kunt er ook mergballetjes van maken.

Rauwe merg uit de botten halen, fijn prakken, mengen met wat geklutst ei, paneermeel, peper en zout en nootmuskaat en dan een uurtje laten rusten. Vervolgens balletjes van draaien en in de soep mikken, een paar minuten laten garen.

Erwtensoep volgens recept van mijn oma

De meningen zijn heel erg verdeeld wat er nu in erwtensoep moet zitten. En dan gaat het niet alleen over wat voor vlees en welke groenten, maar vooral over de soort erwten. De een zweert bij spliterwten, de ander gebruikt een mix en nog een ander maakt de soep alleen met hele erwten. Ik ook dus. Erwtensoep moet naar mijn mening een bepaalde bite hebben. Ik wil de velletjes proeven.

Het jammere is dat ik tot nu toe alleen maar spliterwten hier in Thailand heb gevonden, behalve dan de ingeblikte en bevroren green peas, maar die vind ik persoonlijk absoluut veel te hard. Ik heb ze ook wel eens geprobeerd in een snelkookpan, maar dat was geen succes.

Ik heb steeds het recept van mijn oma gebruikt. Mijn oma zei altijd, erwtensoep is erwten met vlees. Niks meer en niks minder. En zo maak ik het dus. Als ik knolselderij zou kunnen vinden zou ik die er, vanwege de smaak, nog wel bij doen maar dan ook wat meer dan in het bouquet garni, dat is dan ook alles. Als vlees gebruik ik een voor-onderpoot van een varken die je hier bij de Makro kunt kopen. Geloof me mensen, een zaligheid. Nou de bereidingswijze weten we wel toch? Of niet dan?

Met die poot en ruim voldoende erwten, etcetera kun je voor meerdere keren maken, wat ik ook doe en dan invriezen. Oh en plakjes rookworst kan natuurlijk ook, maar niet invriezen! Dirk stuurt me binnenkort een eigen gerookte worst op. Pim heeft al geprobeerd om de Hemaworst te importeren, maar de Hema wil niet. Ik houd u op de hoogte!

Gebonden soepen en Dikke Willem

Gebonden soepen, is dat nou moeilijk te maken? Nee dus. Ik geef u een geheimpje waarmee u alles kunt binden. Naast maïzena, aardappelmeel, eierdooier, klontjes boter enzovoort, die elk zijn eigen gebruik hebben, is er de boter en meel oftewel de roux. Veel mensen hebben daar moeite mee. Ik zal mijn manier later vertellen als ik bij de sauzen ben aangeland in een latere aflevering, omdat die methode nogal tegendraads is, maar nu de Dikke Willem.

Dikke Willem is niets meer dan boter en meel. Half om half, dus bijvoorbeeld 500 gram boter en 500 gram meel. Sommigen zeggen 500 boter en 600 meel, dan krijg je een straffere binding, ik zou zeggen probeer het maar eens uit. Laat de boter smelten, niet bruinen, dus op een laag vuur, en voeg beetje bij beetje de bloem toe en roer goed zodat de bloem door de boter wordt opgenomen. Het belangrijkste. Laat dit tenminste vijf minuten pruttelen op een laag vuur onder voortdurend roeren. Dan wordt de bloem gaar en krijg je later geen klontjes en ook niet de meelsmaak.

Als alles oké is, giet je deze massa in een kom of bak. Laat het afkoelen en zet het in de koelkast. Elke keer als je iets wilt binden, snijd je een stuk van de Dikke Willem af en voegt dat bij de warme saus, zoals samen met melk (bechamel), soep, de groenten of wat je ook maar wilt. Het zal gaan smelten en als je het verder doorwarmt, zie je spoedig de binding. Voeg zoveel toe als je nodig denkt te vinden. Deze roux heet de blonde roux, op de anderen kom ik later terug.

De gebonden soepen die ik lekker vind

De gebonden soepen die ik lekker vind zijn onder andere, aspergesoep, champignonsoep, koninginnensoep, kerriesoep, kippensoep en nog een paar. Asperges vind ik in de Rimping in Chiang Mai in gevroren toestand, champignons bij meerdere supermarkten en heel regelmatig hier op de plaatselijk markt voor het schappelijke prijsje van 90 baht per kilo.

Ik kook de gesneden groenten in niet te veel water met een beetje zout en doe daar ook het bouquet garni in. Anders moet je een bouillonblokje gebruiken, maar die hebben hier in Thailand allemaal MSG, behalve het varkensbouillonblokje.

Als het voldoende gekookt is het gas uit. De herrie zeven, het bouquet verwijderen en vooral het water bewaren! Dat is namelijk de bouillon van de soep. In die bouillon doe je nu Dikke Willem tot de zaak naar jouw mening voldoende gebonden is. Kruid het nog wat af met peper, zout en nootmuskaat naar smaak, mik de groenten erbij en je hebt een heerlijke gebonden soep. Gemakkelijk of niet? En alles is weer in Thailand te koop!

Ten slotte

Gespot in de Makro deze week: Echte saffraan voor slechts 190 Thb per doosje van 0,38 gram. Maar ja, je hebt elke keer maar een draadje nodig.

In de tuin: De boontjes bloeien heftig, dat wordt een hele goeie oogst. Ook de tomaten (pomodores en vleestomaten) doen het heel goed. Deze week gaat voor de tweede keer het zaad van rabarber de grond in. Vorige keer mislukt in verband met te veel regen.

Veel kookplezier!

Jan Dekker

Nederlands eten in Thailand (4) verscheen op 25 januari.

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.

Waar je je ook bevindt in de Stad der Engelen, je bent nooit verder dan 25 meter verwijderd van een eetstalletje, uitgestald op straat. Verder is onmogelijk. Wanneer je verder wegloopt van het ene eetstalletje kom je alweer in de periferie van het andere eetstalletje.

Het lijkt erop dat de ene helft van de bevolking van deze stad, kookt en maaltijden serveert voor de andere helft. De ene helft van de bevolking kookt de sterren van de hemel, terwijl de andere helft nog geen omelette in elkaar kan knutselen, (veel van mijn collega’s erkennen dat hun rijst altijd ‘mislukt’).

Dus in Bangkok, als culinair misbaksel niet getreurd, we eten gewoon op straat.

Anchalee Santrakorn (47) bestiert al ruim tien tien jaar een mega-vierwiel -vierpits-voedselkar, de Cadillac onder de voedselkarren, met zeventien gerechten en zes tafels en vierentwintig plastic stoelen. Ze is gespecialiseerd in zeebanket; pittige mosselen, geroosterde inktvis, reuzegarnalen zo groot als een hand, zeeduivel, rode poon, oesters, blauwe krab, allemaal verwerkt in duizelingwekkende curries of gewoon geroosterd.

”Verser dan vers kan niet en verser dan hier krijg je het niet. Elke nacht haal ik mijn handel op bij de Mahachan pier in Samut Prakan”, straalt ze terwijl ze met een wijds armgebaar haar in metalen bakken gelegen gerechten en vissen aanprijst.”Dan ga ik slapen en om twee uur ‘s middags zetten mijn zwager en twee dochters onze kraam op. We hebben meer dan driehonderd klanten per dag, inclusief “take-away”. Nog voor achten zijn we los. We maken zo’n tienduizend baht winst per week (250 euro).

Niet veel verder in de straat, soi Rambutree, runt Ekachai Nimrodee zijn barbeque toko. Ekachai is gespecialiseerd in Isaan gerechten. De Isaan is het verarmde noordoosten van Thailand en de Isaan keuken is ongekend populair in Thailand; kleefrijst, som tam (papaya salade) geroosterd varken, gedroogd rundvlees, geroosterde pittige kip en nog een heel arsenaal aan andere (vettige)zaken die wellicht opdoemen in de nachtmerrie’s van elke cardioloog.

“Business is booming, every night my wife cooks up a storm”, grijnst Ekachai terwijl hij zich met een waaier koelte toewuift. De lucht is verzadigd met de walmen van geroosterde kip en varken. ” We get a lot of Germans. I think we’re in their guidebook”. Ekachai en zijn vrouw Melee zijn Isaan. Ze verloren hun land door gokschulden en trokken vijftien jaar geleden naar Bangkok om een nieuw bestaan op te bouwen. De kookkunst van Melee deed hen al snel besluiten een straatstal te openen. “Everyone has to eat, day after day, so if your food ‘s good, your business is good. It’s that simple. Our kids are in university now”.

McDonald’s sloot in het afgelopen jaar zes zaken in deze stad. Dat kan ook niet anders eigenlijk. “Fast Food”? Bestel bij een willekeurige straatstal rijst met kip en trek een stopwatch:

Wok wordt schoongemaakt met water (7 seconden). Wok wordt op het vuur geplaatst en er wordt een scheutje pinda-olie in de wok gegoten. Pinda olie wordt loeiheet (12 seconden). Er wordt knoflook, sjalotjes, stukken kipfilet, chillies, garnalenpasta, peper, suiker, geraspte wortel en een ei in de wok gegooid en razendsnel geroerbakt (20 seconden). Witte rijst en soyasaus wordt al roerbakkend toegevoegd.

In de tussentijd worden er een aantal schijven komkommer gehakt en een zakje pikante vissaus klaargelegd (21 seconden). De nasi (want dat is het) wordt uit de wok op een bord geschept, de komkommerschijven worden op de rand van het bord geplaatst en het geheel wordt door de kokkin met een parelwitte lach voor je neus gezet.(7 seconden) Veertig baht alstublieft.( een euro).

Daspas Fast Food dames en heren. Een minuut zeven. McDonald’s heeft geen schijn van kans hier…

Tolk: Ning

Vorige week de soepen, althans voorbeelden daarvan. Weinig reacties maar veel bezoekers wederom. Ik voel me vereerd.

Vandaag wil ik het graag hebben over varkensvlees. Als toegift voeg ik er nog een paar recepten bij. Zoals altijd zijn jullie recepten zeer gewaardeerd! Zoals al eerder gezegd, jouw bijdrage kan wellicht opgenomen worden in een eventueel nieuw boekje van Thailandblog.

Als er in Nederland een varken geslacht wordt, krijgt het dier, soms in aanwezigheid van een familielid – dat schijnt rust te geven maar ik betwijfel het – vaak een elektrische schok die het varken volledig verdooft. Daarna wordt de keel doorgesneden zodat het bloed eruit kan stromen en het varken is klaar om geslacht te worden.

Het wordt ontdaan van alle ingewanden en doormidden gezaagd. Daarna gaat het voor bepaalde tijd de koeling in om het vlees te laten besterven. Dit is niet het hele proces maar hier laat ik het bij.

In Thailand, althans hier in het dorp, krijgt het varken een flinke klap op de kop met bijvoorbeeld een hamer. Wordt dus K.O. geslagen zal ik maar zeggen, de keel wordt doorgesneden en het bloed opgevangen. Daarna wordt het onmiddellijk in stukken gesneden en verkocht.

Wat is nou het verschil?

Op de eerste manier krijgt het vlees de tijd om ‘rustig’ te worden. Natuurlijk heeft het varken gevoel en is niet dom. Een varken is wel degelijk een heel slim dier. Hij/zij weet dus dat het op het punt staat ‘vermoord’ te worden en alle adrenaline komt vrij in de spieren. We kennen toch allemaal de uitdrukking, het lijkt wel of er een varken geslacht wordt, als we een hoop gegil horen.

Je ziet dat ook, wat we stuiptrekkingen noemen. Daardoor wordt het vlees hard. Door het te laten besterven gaat de spanning uit de spieren en wordt het vlees duidelijk malser.

Maar ja, we wonen in Thailand en we hebben dus te maken met Thais varkensvlees. Het varken wordt in Thailand iets anders gesneden dan in Nederland. De laatste tijd vind je meer en meer karbonades, die bestonden tot voor een tijd nog niet, je had alleen de ribjes, soepbenen en de varkensfilet om maar over iets te spreken en om maar een voorbeeld te noemen.

Laat ik vooropstellen dat ik dus absoluut geen slager ben en doe wat mij het beste uitkomt. Bijvoorbeeld in de Makro hier in Chiang Rai zie ik nu steeds vaker vlees wat ik, qua gesneden zijn, herken zoals de hamlap. Wat wij kopen, altijd bij de Makro, is een zij spek of een compleet uitgebeende achterbil.

Spier na spier eruit

De zij spek wordt in Huize Dekker in dikke repen gesneden, behalve het hele dikke einde want dat is de bacon die ik later koud rook. De varkensbil wordt helemaal uit elkaar gehaald. Na snijdt spier na spier eruit. Ik heb dat een keer voor haar voorgedaan en sindsdien zweert zij bij die methode. Wat is daarvan het voordeel?

In de eerste plaats als je aan het snijden bent zul je verbaasd staan van het aantal tegendraadse spieren die je tegenkomt. Als je dat sec in lappen of stukken snijdt, krijg je geheid een lap die aan de ene kant mals en aan de andere kant wat steviger is.

Bovendien krijg je, als je het op onze manier doet een aantal spierstukken die heerlijk mals zijn. Een voorbeeld daarvan geef ik later als recept. Die spierstukken zijn meestal gelijk aan een portie varkensvlees dat je later wilt gebruiken.

Wat je dan ook tegenkomt is een wat groter, bolvorming spierstuk. Bewaar dat. Ik vertel je later waarom. Portioneer dat stuk niet! Doe het daarna stuk voor stuk in een plastic zakje en vries het in. Je houdt afsnijdsel en minder mooie stukken over. Die maal je fijn tot gehakt.

Waar moet je op de markt op letten?

Waar moet je nou op letten als je op markten enzovoort vlees koopt. In de eerste plaats sulfiet. Als je ziet dat het vlees wel heel erg mooi rood is, is de kans groot dat de slachter sulfiet heeft gebruikt om de leeftijd van het vlees te verdoezelen. Oppassen dus!

Te veel sulfiet is absoluut niet gezond. We kennen nog de koppijnwijn een behoorlijk aantal jaren terug uit Frankrijk. Ook te veel sulfiet toegevoegd.

En dan belangrijk, ruiken. Je ruikt of vlees vers is. Ben je dan nog niet zeker voel het dan eens. Voelt het een beetje plakkerig, liggen laten. Druk er eens een vinger in, komt het vlees behoorlijk terug is het vers.

Wat kunnen we ermee doen?

Nou dat was het wat betreft het kopen en de voorbereiding van het vlees. Wat kunnen we er nu mee doen? Natuurlijk heel veel en iedereen heeft wel zijn eigen recept om spek te bakken en een gerecht te maken met mager varkensvlees. Maar laat ik eens wat voor beelden noemen.

Yes….  Saté! Misschien niet een echt Nederlands gerecht, maar Nederlands genoeg om hier te vermelden. Ik gebruik daar geen varkenshaas voor maar de stukken vlees die zojuist genoemd zijn. Die mogen dan steviger zijn maar dat is voor mij lekkerder. Het vlees heeft een bite en een smaak van zichzelf.

Mijn favoriete saté

Pak een paar stukken vlees uit de vriezer en laat dat lekker ontdooien. Snijd het in grove brokken en marineer het. Onze marinade bestaat uit het volgende:

• Zoete sojasaus
• Knoflook (rijkelijk veel)
• Pepers naar smaak
• Koriander (wij gebruiken niet te veel want koriander heeft de neiging qua smaak te overheersen)
• Citroengras
• Sjalotjes

Behalve de saus alles fijnsnijden en in de saus. Het vlees er in en laat het dan maar eens lekker staan. Minstens een uur maar een paar uur kan geen kwaad, het vlees wordt dan malser en malser en de kruiden kunnen lekker in het vlees trekken. Nou en dat gaan we dan dus barbecueën of braden in een beetje olie. Absoluut niet te lang want wij houden van lekker sappig vlees!

Na’s recept voor satésaus

En nou de satésaus waar je je vingers bij aflikt. Na’s recept en ik heb nog nooit beter geproefd! Mijn favoriete satésaus in Nederland was altijd die van Gouda’s Glorie. Niet de pittige, de gewone. Maar zelf gemaakt is toch veel lekkerder.

Na maakt die saus naar eigen recept. Mij verbaast het elke keer weer hoe lekker die is. Wat gebruikt ze:

• Kokosmelk
• Pindakaas
• Een gevijzelde mengeling van peper, Na noemt het Geng Pet, je kunt het kant en klaar op vrijwel elke markt kopen, je kunt het ook zelf naar smaak samenstellen. Het is een soort Red Pepperpasta.

Voor de pindakaas gebruikt ze Jiffy, die is al gezoet. Ik heb wel eens met nootjes gekocht maar vaak zitten daar hele noten in en dat vind ik nou net even te veel dus gebruikt Na de creamy.

Op midden vuur doe je de kokosmelk in de pan en roert om tot het kookt. Dan het pepermengsel erdoor roeren, hoe meer je er in doet hoe scherper de saus wordt. Dit mengsel laat je inkoken tot op de dikte die jezelf wilt. Dan doe je de pindakaas erbij en roert nogmaals goed om. En dat is ie. Die saus giet je over het vlees, en ik mag dat graag eten met brood. Met drie stokjes ben ik vol, maar ja ik ben dan ook niet zo’n grote eter. Vreters worden gemaakt, niet geboren, zei mijn moeder altijd.

Een lekkere schnitzel met frieten

Wat dan nog? Wat dacht je van een lekkere schnitzel? Met frieten natuurlijk. Lekker ongezond!

Ik had het hiervoor al over dat ronde stuk vlees. Dat heb je nu nodig. Het is een prachtig stuk vlees om schnitzels van te snijden. Pak het stuk en snijd het op de draad in niet te dunne lappen. Pak een van die lappen, leg er folie over en sla hem plat. Eerst de ene zijde, dan de andere. Je krijgt dan een uitgerekte dunne lap vlees en dat is net wat we nodig hebben.

Zet drie borden klaar, een met meel, een met geklutst ei en de laatste met fijn paneermeel. Zout, peper en nootmuskaat het vlees, een beetje aan beide zijden, haal het door het meel totdat het goed bedekt is, daarna door het ei, ook goed dekken en tenslotte in het paneermeel.

Oké, nu heb je een Wiener schnitzel. Die bak je in de boter of olie tot ie aan beide kanten goudbruin is. Op een lager dan midden vuur. Geef het de tijd dan wordt het ook niet zwart. Nou en dan smullen maar! Moeilijk? Nee dus.

Varkenshaasje met champignon-roomsaus

En dan voor de liefhebbers die niet hoeven te letten op hun cholesterolgehalte mijn varkenshaasje met champignon-roomsaus.

De varkenshazen die je meestal tegenkomt zijn behoorlijk groot. Ik heb nog nooit een kophaas gezien, alleen de lange hazen. Bij de Makro echter hebben ze de kleinere haasjes en die gebruik ik het liefst. Die zijn van jonge varkens en heerlijk zacht.

Nou is varkenshaas niet een stuk vlees dat nou zo’n bijzondere smaak heeft. Het is een ongebruikte spier die dus weinig voeding, wat de smaak van het vlees bepaalt, binnen heeft gekregen. Je moet het dus kruiden. Dat doe ik als volgt:

Sowieso zout, peper en nootmuskaat gebruiken, en in behoorlijke hoeveelheden. Wat ik graag doe is de haas wentelen in een mengsel van tuinkruiden, zodat ie helemaal bedekt is. Laat de boter of olie heet worden en doe de haas in de pan. Draai het vuur iets lager en bak hem rondom bruin. Dan nog iets lager vuur en laat hem aan een kant wat garen, zo’n tien tot vijftien minuten.

Intussen kun je de champignons snijden. Je kunt aan het dikke gedeelte zien of ie al redelijk is. Draai het vlees om en doe aan diezelfde kant hetzelfde. Voeg na een minuut of vijf de champignons toe. Eventueel een heel erg fijn gesnipperd sjalotje, dat haalt de smaak van de champignon enorm naar boven. Na zo’n minuut of tien later zijn de champignons lekker en is de haas heerlijk roze van binnen.

Haal het varkenshaasje uit de pan. Giet kookroom in de jus met de champignons, roer lekker om en laat de room iets inkoken. Als je van een beetje doorbakken varkenshaasje houdt, snijdt hem dan in stukken op jouw manier en voeg hem toe aan de saus. Laat even mee pruttelen. Kruid een en ander wat af naar smaak. Eet smakelijk!

De kookroom koop ik in een literpak in de Makro. Het pak schudden en overdoen in kleine flesjes. Na drinkt elke dag een flesje yoghurt, nou ja een soort gezondheidsyoghurt in een flesje van 160 ml. Daar doe ik de room in, dat is ruim genoeg voor een portie, en die vries ik in. Als ik room nodig heb, haal ik er een uit.

Nou beste mensen, dat was het voor deze week. Ik had nog veel meer recepten in het hoofd, maar die komen later wel. Bovendien wacht ik met spanning die van jullie af! Veel plezier in de keuken, zowel het klaarmaken als het eten!

Ik gebruik regelmatig een vleesvermalser. Niet een hamer die ik wel gebruik om de schnitzel te maken, maar een om het vlees simpel malser te maken. Die van mij ziet er zo uit. Kijk op internet. De naam is: Jaccard meat tenderizer.

Jan Dekker

Nederlands eten in Thailand (5) verscheen op 1 februari.

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.

Wat is nou het belangrijkste als je gaat koken? Is het de hygiëne? Dat schijnt in het Westen heel belangrijk te zijn, hier in Thailand een stuk minder. Is dat nou ongezond? Ik denk van niet. In het Westen wordt geprobeerd om vrijwel alles zo ongeveer 100 procent bacterievrij te krijgen. Ik vind dat persoonlijk niet aan te raden. Waarom?

Op onze huid zitten heel veel bacteriën. Al die bacteriën samen worden onze huidflora genoemd. Dit zijn goede bacteriën, die niet schadelijk en zelfs heel belangrijk voor ons zijn. De huid is een goede plek om te leven voor zowel goede als slechte (ziekmakende) bacteriën.

Gelukkig is elk plekje op de huid waar een slechte bacterie wil gaan zitten al bezet door een goede bacterie van de huidflora. Zo zorgt de huidflora er voor dat er geen slechte bacteriën op onze huid kunnen gaan zitten. De huidflora werkt een beetje als een schild. Zo helpen de goede bacteriën onze huid gezond te houden.

De darmflora helpt met het verteren van voedsel

Ook in onze darmen zitten heel veel bacteriën: de darmflora. Net als de huidflora zorgen ze ervoor dat er geen plek is voor slechte bacteriën op de darmwand. Daarnaast helpt de darmflora ons met het verteren van ons voedsel. Voor het verteren van voedsel zijn enzymen nodig. Enzymen zijn stofjes die het voedsel kapot knippen en omzetten in voedingsstoffen. Onze darmen scheiden enzymen uit, zodat ons lichaam deze voedingsstoffen kan opnemen en gebruiken als bouwstof en brandstof.

Bacteriën scheiden ook enzymen uit voor hun eigen voedsel. Maar omdat ze zo klein zijn, hebben bacteriën geen darmen. Daarom scheiden ze de enzymen uit in hun omgeving: onze darmen. Omdat ze meer enzymen maken dan ze zelf nodig hebben, kunnen wij die gebruiken om een deel van ons voedsel om te zetten. De bacteriën van de darmflora helpen op deze manier onze darmen met het verteren van ons voedsel.

Bacteriën kunnen ook heel nuttig zijn

Bacteriën kunnen ook heel nuttig zijn voor het bewaren en bereiden van eten. Voedsel bederft als er bacteriën in leven die slechte stoffen uitscheiden. Maar er zijn ook bacteriën die stoffen uitscheiden die niet slecht voor ons zijn. Een voorbeeld hiervan is de melkzuurbacterie. Deze wordt onder andere gebruikt om van melk yoghurt te maken.

De melkzuurbacterie eet de suikers in de melk en zet die om in melkzuur. Hierdoor wordt de yoghurt zuur en dat is een ongunstige situatie voor andere bacteriën om in te groeien. Daardoor is yoghurt langer houdbaar dan gewone melk. De melkzuurbacterie wordt ook gebruikt om karnemelk, zuurkool en kaas te maken.

Ondanks dat we bij het woord bacterie vaak aan ziektes denken, zijn er dus ook bacteriën die ons helpen. Voor verreweg de meeste soorten hoef je echt niet bang te zijn en sommigen zijn heel belangrijk voor ons. (Bovenstaande uitleg met dank aan sciencespace.nl)

Bij het vuur blijven in de keuken

Het allerbelangrijkste in de keuken is, bij het vuur blijven. Ga geen pilsje drinken weg van het vuur. Ik geef jullie een voorbeeld.

Vorige week had ik het over schnitzels, een stuk vlees in een panade. Er kwam een reactie dat dat moet zwemmen in de olie omdat anders het paneer verbrandt. Klopt, als je tussendoor een pilsje gaat drinken en niet op je vlees let. Je zou het dan net zo goed in de frituur kunnen gooien. Maar wie wil zo’n vette hap die zelfs met keukenpapier niet redelijk vetvrij gemaakt kan worden.

Ik vind braden in boter veel lekkerder. Je moet dan wel bij je vlees blijven, regelmatig draaien, let op je vuur, moet het wat hoger, moet het wat lager, en doe het langzamer dan het braden van een biefstuk of een speklap. En dit geldt voor vele dingen zoals onder andere een roux maken, groente koken etcetera. Blijf bij je vuur, heb liefde voor het gerecht. Kook met passie!

Mise en Place

Een tweede belangrijke zaak is de zogenaamde Mise en Place. Dat betekent dat je alles van tevoren al snijdt en klaarzet. Alles in aparte schaaltjes, de kruiden etc. op een rij voordat je gaat koken. Geloof me dat maakt het koken een stuk prettiger en vele malen sneller. In feite is de mise en place veel meer werk dan het koken zelf en daar ligt dan ook het plezier. Eerst doe je de vervelende dingen, tenslotte maak je van alles een heerlijk gerecht.

Na zegt altijd tegen me dat ik zo snel kook en dat het altijd lekker is. Jaja snel… zij snijdt alles voor me en doet het in schaaltjes. Dus in feite doet zij het meeste werk. Maar ze doet het met plezier en als ik zelf zou snijden zegt ze steevast, laat mij dat toch doen. Genoeg gepraat, waar gaan we het deze week over hebben?

Kip

Ik heb de halve wereld afgereisd waarbij ik steevast de markten bezocht. Ik beoordeel een land of streek op wat er op de markt te koop is. Nergens in de wereld heb ik een markt gezien als in Thailand als het om kip gaat. Behalve de kop wordt alles gebruikt.

Wordt in de ‘ontwikkelde landen’ alleen het goede vlees van de dode kip afgesneden, in Thailand gebruiken ze de nekken, de klauwen, het eierstruis, de ingewanden, natuurlijk de vleesdelen en dan ook nog het karkas. Ik ben ervan overtuigd dat ik iets vergeet. maar ik bedoel het goed.

Je hebt in Thailand, voor zover ik weet, twee kippensoorten. De kip die we kennen en de boerenkip. Dat is een kip, zo mager als een lat zelfs in volwassen staat, met vlees dat je onder je schoenen kunt lijmen om er vervolgens een week of wat op te lopen. Na vindt het heerlijk, mij kun je er niet blij mee maken.

En dan heb je de ‘normale’ kip zoals wij die kennen, maar die vind je dan in diverse groottes. Van piep tot oude madam en alles wat er tussen zit. Voor mij een waar genot want elke ouderdom van de kip kent zijn eigen bereidingswijze. Laat ik dus maar een paar recepten geven.

Wat ik heel graag doe is een kip uit de vriezer zo direct in de oven te zetten. Geen zout, geen specerijen, helemaal naakt. De oven op 180 graden en laat dat maar lekker een uur staan.

Het wordt, geloof me, een heerlijke kip, niet al te gaar met een lekker dun knapperig velletje en je proeft dan hoe echte kip smaakt. Zelfs Na is er een enorme liefhebber van. Hierbij kun je een piepkuiken gebruiken of eentje die al een week of maand of wat oud is. Nou dat was een gemakkelijke hè? Nou wat moeilijker maar simpel maakbaar.

Kippenlevers met portsaus

Doe het op toast of een boterham als lunchgerecht of als voorgerecht óf gebruik het als ingrediënt bij het hoofdgerecht.

Maak de levers schoon. Snijd alle wit eraf dat zijn dingen die je niet wilt. Peper, zout en bloem de levertjes. Doe wat boter of olie in de pan en bak de levers zacht aan. Niet te lang want we willen lekkere sappige levers. Haal ze uit de pan en bewaar ze even. Doe een fijngesneden sjalotje in de pan en bak het even zodat de smaken vrijkomen. Roer er dan de rode port doorheen zodat alle aanbaksels vrijkomen en een worden met de saus. De levertjes terug in de pan, even warm maken en de saus iets inkoken en dan smullen maar.

Ik ben er van overtuigd dat je in de meeste toeristische centra wel een wijkwinkel kunt vinden die port verkoopt. Niet hier in Chiang Rai, dus zijn wij aangewezen op het prachtige assortiment van Horeca Chiang Mai. (http://www.horecachiangmai.com)

Port is, zoals alle goeie wijnen, duur in Thailand, ik betaal zo tussen de 1.200 en 1.500 baht per fles. Maar het is de moeite waard. Ik gebruik wat voor mijn gerechten en Na, die een gróót liefhebber is drinkt de rest, twee glaasjes vlak voor het slapengaan.

Was eigenlijk helemaal niet moeilijk hè? Nee, het moeilijkste is bij het vuur te blijven want het is een gerecht wat vrij snel klaar is maar ook gemakkelijk fout gaat als je te lang bakt of de saus te lang laat opstaan.

Ik zou nu een recept voor kippensoep kunnen geven, maar iedereen die water niet laat aanbranden kan dit maken. We hebben het ook al eerder over soepen gehad, dus ben je niet zeker kijk dan een paar afleveringen terug. Op het eind gaat in mijn kippensoep aan reepjes gesneden, dun gebakken omelet en lente-ui. Nou zo’n oude madam kan heel gemakkelijk voor dit gerecht. De soep wordt, door het eten wat de kip doet, alleen maar lekkerder. Oké, nog eentje dan.

Cordon bleu van kippenborst

Snijd een kipfilet overlangs door. Als je heel bedreven hierin bent, doe dat tweemaal zodat je een lange dunne lap kippenfilet hebt. Doe dat dan zigzag. Eerst dun snijden aan de dunne kant en dan dun snijden aan de dikke kant. Begrijpt je wat ik bedoel?

Kaas in een behoorlijke plak ham wikkelen. Hoe mooier de ham en de kaas, hoe lekkerder dat het wordt. Rol de kippenfilet eroverheen, bij een tweemaal gesneden kun je twee vullingen gebruiken en het zelfs lekker inrollen. Om het af te dichten gebruik ik tandenstokers.

Aan de buitenkant zouten en kruiden, zout niet als je oude kaas gebruikt, die is al zout genoeg van zichzelf. Ik haal hem soms door de paneer (alleen paneer) en bak hem dan langzaam in de boter of olie rondom bruin. Als de paneer bruin is, is de kip gaar en de kaas heerlijk gesmolten. Genieten maar!

Natuurlijk zijn er nog vele manieren om kip te bereiden. Als er een stuk universeel vlees is dan is het wel de kip. Je kunt er zelfs een wild-ragout van maken met champignons, uien, paprika en pepers en de nodige lekkere kruiden.

Rookworst van Dirk

Nog een ding. Ik heb een tijdje geleden gezegd dat Dirk me een rookworst zou sturen. Die heb ik gehad! Helemaal TOP! Heerlijk sappig vlees, heerlijk gekruid, perfect gerookt, lekker knapperig velletje. Absoluut een aanrader!

Nogmaals het adres van mijn kroketten, bitterballen, frikadellen, haring en nu ook rookworst man:
http://www.dutchsnacksthailand.com. (Hij heeft me tien procent van de omzet beloofd….. Geintje!! Nee, die man is gewoon een vakman die absolute liefde heeft voor zijn vak). Volgende keer stuurt hij me zijn ossenworst toe. Ik ben benieuwd! En ik houd jullie op de hoogte.

Volgende week wil ik weer eens een uitstapje maken. Waarover het gaat lees je dan wel. Veel plezier in de keuken, bij het bereiden én bij het eten.

Jan Dekker

Nederlands eten in Thailand (6) verscheen op 8 februari.

Ingezonden mededeling
Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.

Veel van mijn vrienden en kennissen gaan regelmatig eten in een strandrestaurantje in Ban Ampur.

Vooral in de weekends is het er erg druk en dan komt dit duidelijk met name door Thais. Kennelijk weten zij de kwaliteit van juist dit restaurantje te waarderen. Door de week is het wat rustiger, maar het is er altijd gezellig. Je kunt een tafeltje dicht bij de boulevard kiezen of juist vlakbij de zee. De eigenaars en de bediening zijn altijd behulpzaam en gastvrij.

Uitsluitend Thais eten

Onlangs vierden we er een verjaardag en we kozen voor aaneen geschoven tafels vlakbij zee. Het menu is uitsluitend Thais, hoewel een portie patat ook tot de mogelijkheden behoort en uit eigen ervaring kan ik vertellen dat die patat bij een borrel vooraf uitstekend is. Ook probeerde ik een Thais gerecht dat ik in mijn naburig restaurantje thuis helaas niet kan krijgen. De juiste schrijfwijze weet ik niet maar fonetisch klinkt het als koukoekapie, met de nadruk op de laatste lettergreep. Dit is gebakken rijst met uitjes, pepertjes, klein gesneden stukjes varkensvlees in een heerlijke saus, met slierten gesneden ei en slierten gesneden zure mango. Een verrukkelijk gerecht. Ze kunnen het hier maken.

Dit is maar een voorbeeld, want je kunt alles bestellen tot en met prima rocklobster. Probeer tijdig te gaan, want dan word je beloond, als het meezit, met een prachtige zonsondergang. Ook heb je vanuit deze plaats een goed zicht op het beroemde apeneiland vlakbij Sattahip. Kortom, wanneer je even de stad uit wilt, dan is dit een aanrader.

Hoe er te komen?

Rijd Sukhumvit Road af in de richting van Sattahip. Op een gegeven moment bereik je de stoplichten van Ban Ampur. Nog even verder rechtdoor. Dan zie je richtingwijzers naar Beach Ban Ampur. Maak daar een Uturn en nu even opletten, want je moet bij Soi 32 linksaf richting zee. Aan het eind bevindt zich het restaurantje direct in het verlengde van deze weg. Dus met het gezicht naar zee de meest linkse strandtent.

In Thailand kan je prima eten voor weinig geld. Een voorbeeld daarvan zijn de vele restaurants volgens het ‘All you can eat’ concept.

Je betaald een vast bedrag per persoon en je kan zoveel eten als je wilt. Er zijn al restaurants waar je voor 100 baht (€ 2,25) terecht kunt. Drankjes moet je wel apart afrekenen.

Verwacht dan niet teveel want ook hier geldt: kwaliteit heeft zijn prijs. Wil je meer keuze, variatie en een wat luxere ambiance dan kan je het beste naar een buffetrestaurant gaan dat iets duurder is. Ook populair is een ontbijt of lunchbuffet in een 4- of 5-sterren hotel (meestal in het weekend) in Thailand. Je betaalt dan ongeveer 700 baht, maar daar krijg je veel voor terug. Een luxueus dinner-buffet in een 5-sterren hotel is ook mogelijk maar die is vanzelfsprekend duurder. De prijzen beginnen dan bij ongeveer 1.000 baht.

Hoe werkt het?

In een ‘All you can eat’ restaurant heb je de keuze uit veel verschillende gerechten. Deze zijn al opgediend als buffet. Meestal is er een salade bar met hapjes, verschillende soorten internationale en Thaise gerechten en desserts. Je pakt een bord, loopt even rond en kiest het eten wat jou lekker lijkt.

Je kan natuurlijk ook verschillende gerechten uitproberen. Wel is het zo dat sommige buffetrestaurants het niet accepteren als je eten op je bord laat liggen om verspilling te voorkomen. Je moet dat dan alsnog apart afrekenen. Het is daarom aan te raden om te starten met kleine porties.

Buffet Thailand – All you can eat Guide for Thailand

Er is een handige website beschikbaar waar je een overzicht hebt van de beschikbare restaurants en de prijzen: www.buffet-thailand.com

Video Thai Barbecue Buffet (149 baht) Udon Thani

In deze video kan je zien wat je ongeveer kan verwachten. Het gaat hier om een restaurant in de buurt van Udon Thani airport. Voor 149 baht kan je zoveel eten als je wilt, inclusief livemuziek.

Klik hier om de embedded video te bekijken.

Als je het over bizarre eetgewoonten hebt, kun je over elk land wel een verhaal schrijven, dus ook over Thailand. We hebben het al eerder gedaan – zie bijvoorbeeld mijn verhaal plus reacties “Bizar eten in Thailand” – maar nog niet zo lang geleden had de Bangkok Post weer een artikel met nog weer andere bizarre “culinaire” gewoontes in Thailand.

Eten doe je normaal gesproken om een knorrende maag tevreden te stellen en als het even kan doe je dat op een voor de smaakpapillen aangename manier, toch? Er zijn echter incidenten waar het voedsel is uitgegroeid tot meer dan alleen eten en een bijzonder doel dient. Hier zijn enkele voorbeelden van hoe sommige Thaise mensen bizarre eetgewoontes in hun manier van leven hebben ingepast.

Zandhappen

Zwangerschap kan bij vrouwen vreemde eetverlangens met zich mee brengen. In de Lanna cultuur eten sommige zwangere vrouwen warm zand, dat “ib” wordt genoemd. Ene Srilao Kedphrom heeft een boek geschreven: “Prapenee Cheewit Khon Muang”, dat vooral gaat over zwangere vrouwen, die willen weten waar hun kind vandaan komt. Dat wil zeggen, zij willen weten waar de geest van het kind vandaan komt. De eetgewoonten van een zwangere vrouw kan daar licht op werpen. Als een aanstaande moeder hunkert naar rauw voedsel, wordt verondersteld, dat de geest van het kind tijdlang in de hel heeft doorgebracht en dus(!?) zal het kind voor galg en rad opgroeien. Als zij vooral zoetigheden wenst, komt de geest uit de hemel, hunkert de zwangere vrouw naar fruit, dan was haar kind een dier in een vorig leven (eet ze bananen, dan zal het kind wel een aap geweest zijn). Wil zij plotseling scherp gekruid eten, dan was het kind ooit een ander mens. Maar als de aanstaande moeder dit warme zand “ib” naar binnen werkt wil dat zeggen, dat het kind ergens vandaan komt dat hoger aangeslagen moet worden dan de hemel. Het kan dus gebeuren, dat er zwangere vrouwen door het dorp lopen met een door warm zand bevuilde mond om haar dorpsgenoten te laten zien, dat zij een gezegend en zeer begaafd kind verwacht.

Sinistere cocktails

Vanuit Nakhon Si Thammarat komt het verhaal over een semi-kannibalistisch drankje, dat vooral onder tieners populair is. De drank wordt “tai hong” genoemd, een term voor de geesten van mensen, die door een ongeluk of andere onnatuurlijke oorzaak om het leven zijn gekomen. Het is gemaakt van “kratom” (mitragyna speciosa) sap vermengd met menselijk as. Groepen tieners bezochten verschillende tempels om de as van overledenen te stelen, maar toen dat ontdekt werd, heeft de overheid daar een stokje voor gestoken. De tieners geloofden, dat het drinken van “tai hong” hen speciale krachten zou geven, onder andere dat zij onweerstaanbaar zouden worden voor het andere geslacht. Dat idee werd dus belangrijker geacht dan de mogelijkheid, dat de geest van de overledene in het lichaam zou intreden en daar zijn verwoestende werk zou doen. Er zijn betere methoden om je mogelijke geliefde te behagen, denken wij maar zo. Bovendien wordt “kratom” geclassificeerd als een verdovend middel volgens klasse vijf in de Thaise wet. Het gebruik ervan is dus strafbaar.

Een klein hagedisje gaat er altijd in!

Lah Adip uit Chiang Rai eet als “krachtvoer” levende kleine hagedissen, babyratjes en wormen. Als hij de kans krijgt slikt hij deze kleine wezens door, niet kauwen natuurlijk, want dat vindt hij raar en wreed. De man is inmiddels al tegen de 80 jaar en is al met pensioen, maar hij heeft zijn hele leven als boerenknecht gewerkt. Dat vraagt veel kracht en daarvoor slikte hij regelmatig een levende “jing jok”, pasgeboren ratjes en wormen. Een gewoonte in zijn familie, want ook zijn vader had dezelfde gewoonte, toen die nog leefde. Lah Adip heeft dat slikken van die levende dieren als sinds hij een jongetje was gedaan. In zijn huis zal wel geen hagedis meer te bekennen zijn. Als hij er eentje ziet, vangt hij het op in een plastic zak en draagt het bij zich. Als hij een hongergevoel krijgt slikt hij het beestje door net als iemand anders die daarvoor een appel of stukje chocola eet. Hij beweert nog nooit in zijn leven ziek te zijn geweest.

Een dokter uit Chiang Rai zegt desgevraagd, dat die beesten inderdaad wel voedzaam zullen zijn, maar hij gelooft niet in die vermeende extra kracht, die het zou geven. Het schijnt trouwens wel meer in Thailand voor te komen, maar de dokter raadt het ten zeerste af, omdat men zich blootstelt aan in de beestjes aanwezige parasieten.

Kanom jeen party’s

In 2010 ging er een gerucht door de gemeenschap in het district Bua Yai (provincie Nakhon Ratchasima), dat mensen wiens naam begon met de 40ste letter uit het Thaise alfabet, sor suea, achtervolgd zouden worden door een kwade geest. Om die geest te verjagen moesten die mensen met die ongeluk brengende namen grote kanom jeen parties organiseren. Zij moesten een grote hoeveelheid kanom jeen (gefermenteerde rijst) bereiden en die naar een driewegkruising in het dorp brengen. Zij mochten dan zelf niets eten, dat moest gebeuren door de rond om hen wonende buren. Om de verdrijving van de kwade geest gunstig te beïnvloeden, moest de hoeveelheid afgepast zijn op 9 kilo of op elk ander gewicht, als het maar op een 9 eindigde. Het eten moest volledig op, er mocht niets mee terug naar huis worden genomen.

Natuurlijk kwamen er vele buren, want het was immers gratis eten. Wij denken echter, dat de kanom jeen verkopers het gerucht in de wereld hielpen om hun verkoop te stimuleren. Het grote voordeel van die kanom jeen party’s was, dat het de gemeenschap dichter bij elkaar bracht en niet te vergeten goed voor het karma om op die manier met je buren om te gaan.

Vleermuis op je bord

Zijn best grappig uitziende beestjes, die vleermuizen, maar in Kalasin hadden een aantal boeren daar andere ideeën over. Zij propageerden het eten van vleermuizen, rauw of anderszins om spierpijn te genezen en… om een betere minnaar/minnares te worden.

Ene Sumret Senathong was de aanstichter van die hype in de provincie Kalasin. Hij had voortdurend last van spierpijn door het zware werk op de rijstvelden en geen enkel geneesmiddel kon hem van die last afhelpen. Hij kwam op het idee om vleermuizen, die in groten getale in de palmbomen in de buurt hingen, te vangen en op te eten. Hij beweerde naderhand, dat het bloed en het vlees van de vleermuis eigenschappen bevatten, die het lichaam sterker maken, zijn spierpijn verdween en hij presteerde een stuk beter in bed.

Je kunt de vleermuis rauw verorberen, maar ook op verschillende manieren bereiden: gegrild, gefrituurd, roergebakken of gemarineerd in een pittige larb dressing. Sommige boeren stoppen een vleermuis in een pot met sterke drank en laten het daar voor een aantal dagen om de goede eigenschappen uit het beest te halen net als bij “ÿa dong”.

De medische vakmensen in het gebied hebben het eten van rauw vleermuizenvlees sterk afgeraden, want dat kan ziekten en parasieten opleveren.

Bron: Bangkok Post

- Herplaatst bericht -

Tearooms in Bangkok

Koffieleuten komen volop aan hun trekken in Bangkok. Op elke straathoek vind je wel een coffeeshop; bij wijze van spreken dan. Maar de theeminnende medemens moet iets meer moeite doen.

Een overzicht van de vijf mooiste tearooms.

Let them eat cake

Een strakke, in Franse stijl ingerichte zaak die in het weekend druk bezocht wordt. Serveert onder andere thee van Fauchon en Dammann Freres. Niet te versmaden zijn de kleurrijke gebakjes. Adres: G/F, Mille Malle, 66/4 Sukhumvit Soi 20. Facebook.com/letthemeatcakebangkok

Peony Tea Lounge

In deze zaak op minder dan 50 meter afstand van BTS-station Chong Nonsi heb je de keus uit 50 soorten thee. Eerst ruiken, dan kiezen; de deskundige staf helpt je daarbij desgewenst een handje. De zaak serveert ook Engelse scones. Adres: G/F, Glow Trinity Silom Hotel, Soi Pipat 2, Silom Road. www.peonyhouse.com

Vieng Joom on Teahouse

Het filiaal in Bangkok van de gelijknamige tearoom in Chiang Mai serveert traditionele Chinese en blended theesoorten. Populair bij de vaste klanten zijn de witte en zwarte thee. Je kunt er ook terecht voor een High Tea. Adres: 93/332 The Emporo Place, Sukhumvit Soi 24. Tel. 02-160-4342.

Agalico

Een in koloniale stijl ingerichte zaak met tuin, waar bomen voor de hoognodige schaduw zorgen. Serveert behalve thee ook scones en cake. Wel een gevulde portemonnee meenemen, want de zaak is niet goedkoop. Adres: Sukhumvit Soi 51. www.agolico.co.th.

TWG Tea Salon & Boutique

Ideaal voor de lunch of afternoon tea. Qua thee wordt het misschien moeilijk kiezen want je hebt de keuze uit 450 theesoorten. De thee wordt geserveerd in een theepot, maar delen is er niet bij: één theepot per persoon is de regel. Dus ook hier is een gevulde portemonnee een must. De zaak heeft twee vestigingen in Bangkok: 1/F, Atrium Zone, CentralWorld, Ratchadamri Road, en G/F, The Emporium, 622 Sukhumvit Road. Tel. 02-259-9510.

(Bron: Guru, Bangkok Post)

Op zoek naar een bijzondere eetgelegenheid? Guru, de vrijdagbijlage van Bangkok Post, zocht er acht in Bangkok uit, van intieme huiskamer tot boerderij-restaurant. Ook voor poezen- en natuurliefhebbers.

1 Nang Gin Kui oftewel Private Dining is het geesteskind van een Australische architect en ontwerper en diens Thaise echtgenote Goy. In december 2011 openden ze een huiskamerrestaurant in hun appartement op de 14de verdieping van een flatgebouw met uitzicht op de Chao Praya. Vrienden en vreemden zijn welkom om te genieten van een 7-gangenmenu van Goy. Tel. 085-904-6996, facebook.com/nang.gin.kui

2 Bankampu Tropical Cafe is een eetgelegenheid, gevestigd temidden van bomen, planten en heesters. Niet een paar armoedige bloempotten, maar 4 rai volgestouwd met exotische en zeldzame planten. De vers gezette koffie kost 70 à 90 baht, dus dat kan bruin wel trekken, evenals thee, salades (125 bht) en spaghetti (125 bht). Bankampu is een initiatief van de nu 70-jarige Surath Vanno, een man met groene vingers. Tel. 02-946-7223; 02-946-6016.

3 Chico Interior Products & Cafe is het geesteskind van een Japanse binnenhuisarchitecte. In het café lopen tien poezen rond, dus poezenliefhebbers moeten zich er thuis voelen. Aanraken mag. Het menu biedt dranken, desserts, milkshakes en lichte lunchmaaltijden. Tel. 02-258-6557, www.chico.co.th.

4 + 5 The Bloc, een wijkwinkelcentrum in Thon Buri waar alle winkels de vorm van een zeecontainer hebben, herbergt twee eetgelegenheden: Think Cafe en Tree Box Restaurant. Architect en eigenaar Apichart Wongkitikamjohn verklaart de afwijkende architectuur met ´Ik vind het leuk om dingen te maken die mensen het minst verwachten´. The Bloc, Ratchaphruek Road, geen telefoonnummer, facebook.com/treeboxthailand.

6 Dek Liang Kae Farm & Restaurant is evenals de volgende twee eetgelegenheden een boerderij-restaurant met schapen, kippen, eenden en konijnen. Er zijn karaokeruimtes en je kunt er speelgoeddieren kopen. Evenals in Sheep Village (nummer 7) wordt de Thaise keuken geserveerd met als specialiteit Hong Kong-style stewed beef en Spicy yen ta fo. Tel. 083-888-8765, facebook.com/dekliangkae.

7 Sheep Village in Thon Buri is twee maanden oud. Het biedt een soortgelijke ervaring als de vorige met als bonus uitzicht op de rivier. Er zijn vijf karaokeruimtes, een souvenirwinkel en veel stoelen om buiten te zitten. De menagerie is iets bescheidener dan nummer 6. Tel. 085-777-5544, facebook.com/sheepvillage2012.

8 Alpaca View is het grootste van de drie boerderij-restaurants en telt ook de meeste dieren: eenden, konijnen, vogels, varkens, schapen, paarden, koeien en alpaca uit Australië. Je kunt er zowel binnen als buiten eten. Keuken voornamelijk Thais. Een ideale plaats voor gezinnen met kinderen die niet kunnen stilzitten. Tel. 081-406-6400, 081-884-1443, facebook.com/alpacaview.

(Bron: Guru, Bangkok Post)

Hoewel ik geen echte bierdrinker ben, geldt dit niet tijdens mijn verblijf in Thailand. De verzengende hitte en het pittige eten, zorgen er voor dat het goudkleurige gerstenat prima smaakt. Een verfrissend koud biertje is een heerlijke en een welkome dorstlesser. 

De bekendste biermerken in Thailand zijn Singha en Chang. Maar tijdens mijn vorige verblijf ben ik van Singha afgestapt en heb ik voor Leo gekozen. Leo is een licht biertje wat prima smaakt bij het eten.

Nam Keng

Wanneer je als toerist Thailand bezoekt zal het je waarschijnlijk opvallen dat veel Thai iets doen wat wij verafschuwen, namelijk ijsklontjes (‘Nam Keng’ in het Thais) in het bier gooien. Thai vinden dat wél lekker en extra verkoelend. Voor ons westerlingen staat het gelijk aan heiligschennis. Natuurlijk heb ik het wel eens geprobeerd maar in mijn ogen verpest het de smaak van het bier.

Wanneer je uitsluitend met westerlingen een restaurant of bar in Thailand bezoekt zal je niet snel gevraagd worden of je ijs in je bier wilt. Echter, ga je met Thaise mensen op stap dan hoor je meestal: ‘ao nam keng mai?’ oftewel ‘wil je ijs in je bier?’. En wees niet verbaasd dat Thai daar gretig gebruik van maken.

Als je een echte soepliefhebber bent en zo nu en dan eens een echte bouillon uren op een zacht vuurtje laat trekken met een behoorlijke kalfschenkel en een bouquet garni kun je in Bangkok ook aardig genieten. Nu niet eens op de Hollandse maar op de Japanse manier.

Frons nu niet meteen de wenkbrauwen en laat je verleiden met een van de vele Japanse maaltijdsoepen luisterend naar de verzamelnaam: ‘Ramen’. De soep is in Japan bijzonder populair en wordt gegeten als lunch, diner, snack en zelfs als ontbijt.

Geschiedenis

Over de naam ‘Ramen’ blijft het gissen. Sommigen beweren dat het van origine een Chinese soep is en anderen weten te vertellen dat de Japanners aan de wieg, of beter gezegd aan het fornuis, hebben gestaan.

De herkomst van de soep gaat terug naar rond 1900. Een aantal van de talrijke Chinezen die in Japan woonden exploiteerden in die tijd op straat verrijdbare food stalls en verkochten een eenvoudige noedelsoep. Middels een toeter maakten zij  daarbij van hun aanwezigheid luid gewag.

Ingrediënten

De basis voor de bouillon bestaat uit kip of varkensvlees met toevoeging van onder meer tonijn, gedroogde sardines, paddenstoelen, ui en sojasaus. Het hoofdbestanddeel zijn dunne noedels, eventueel aangevuld met zeewier en verschillende soorten groenten. De verschillende soepen kunnen in vier hoofdcategorieën worden ingedeeld en uiteraard bestaan er daarnaast vele andere regionale recepten.

We gaan proeven

Je hoeft absoluut niet bang te zijn vanwege het onbekende om eens te gaan genieten van een van de vele soorten Ramen. En financieel kost het je de kop evenmin, want ook in Japan is het een heel populair gerecht voor een bescheiden prijsje.

We gaan het in Bangkok eens uitproberen en nemen simpel de Skytrain en stappen bij de halte Thong Lo uit. Vervolgens wandelen we daar aan de linkerkant van de weg  Soi 55 in. Het is een brede weg waar behalve Thaise restaurantjes je ook een aantal andere Aziatische eetgelegenheden aantreft.

Na een honderdtal meter kom je het ramenrestaurant tegen, luisterend naar de weinig originele naam ‘Ramen’ en duidelijk herkenbaar aan het uithangbord.

Op de menukaart tref je heel wat verschillende soorten ramen aan waarbij de kleurrijke foto’s een goede hulp zijn om de keuze te vergemakkelijken.

De soep wordt opgediend in een behoorlijk grote kom en om het nu ook eens echt Aziatisch te verorberen, maak je gebruik van de stokjes die op tafel staan.

Uiteraard kun je op verzoek ook een lepel en vork krijgen. Laat ditmaal het gebruikelijke pilsje maar eens achterwege want regelmatig komt de bediening de glazen vullen met een soort koude thee die een uitstekend combinatie vormt met de Ramen. De duurste maaltijdsoep? Tweehonderd baht en daarmee ben je een hele eetervaring rijker. Eet smakelijk.

Thailand moet je niet alleen beleven maar zeker ook proeven. Dat kan op iedere straathoek in Thailand.

Het eten op straat hoort bij de Thaise cultuur. Het kan ook prima want wat je ook wilt eten vrijwel alles is langs de kant van de weg te koop en smaakt vrijwel altijd overheerlijk. Niet zelden zelfs beter dan in een duur restaurant. Heb je geen zin om te eten langs de kant van de weg, koop dan Thais eten op de lokale markt en neem het mee naar je accommodatie.

Het eten op straat of op de markt biedt je een breed scala aan mogelijkheden zoals groene of rode curie, gebakken rijst, noedelsgerechten, roerbakken groente, salades, vers fruit, desserts, enz. Teveel om op te noemen. In Chinatown kan je zelfs gegrilde kreeft, tegen een redelijke prijs, op straat eten.

Straatgerechten Thailand

Deze gerechten kan je prima op straat eten of op de markt kopen:

• Som tam – een pittige salade van onrijpe gesnipperde papaya met pinda’s en tomaten.
• Larb – pittig gehakt met gehakte sjalotjes, uien, peper en koriander.
• Khao Mun Gai – gestoomde kip met rijst gekookt in kippenbouillon en knoflook.
• Jok – Rijstgerecht met varkensvlees, verse gember en groene ui (soms met ei).
• Pad Thai – rijst of noedels met ei, gedroogde garnalen en gebakken tahoe bestrooid met pinda’s (geserveerd met taugé).
• Satay – kip of varkensvlees stukjes gegrild op een stokje, geserveerd met saus en komkommer.
• Khao Moo Daeng – rode varkensvlees met rijst, gekookte eieren en komkommer volgens Chinees recept.

Maar er is nog veel meer keuze.

Wat je zeker eens moet proberen is Thaise noedelsoep, je herkent de kraampjes van afstand. Je krijgt een heerlijk maaltijdsoep met alles er op en er aan. Het vult goed en het kost echt niets.

Video eten op straat in Thailand

Bekijk hier de video:

Klik hier om de embedded video te bekijken.

In Thailand wordt overal al en op vele plekken koffie gedronken. Het lijkt echter wel steeds populairder te worden als je de uitbreiding van het aantal koffiehuizen – ik zou hier eigenlijk coffeeshops willen zeggen, maar dat heeft voor een Nederlander vaak een andere betekenis – bekijkt.

De moderne koffiehuizen in Bangkok bieden meer dan alleen een airconditioned ruimte, waar je even ontsnapt aan oververhitte ontberingen van het leven in de hoofdstad. Het zijn menselijke tankstations om jezelf op te laden, een snack te eten en je gedachten te ordenen. De koffiehuizen dienen ook als een surrogaatkantoor of bilbliotheek, waar je papieren doorneemt of de krant leest, klaten ontvangt of je voorbereidt op een examen.

Thailand is ‘s werelds 18de koffieproducent en stijgt op de ranglijst

Koffiehuizen zijn er al honderden jaren, de eerste bekende opende in 962 in Istanbul of 1530 in Damascus, afhankelijk van de bron. Het concept verspreidde zich pas door Europa in de 17e eeuw. Het eerste koffiehuis in Europa opende in 1645 in Venetië, gevolgd door o.a. Londen in 1651, Den Haag in 1654, Hamburg in 1677 en Parijs en New York in 1689.

Brazilië is de grootste producent van koffie in de wereld, gevolgd door Vietnam en Colombia. Thailand staat op een 18e plaats in de wereld van productie en is stijgende op die ranglijst. De twee meest gebruikte soorten koffiebonen zijn robusta mett 3,8% cafeïne en arabica met 1,2% cafeïne, waarvan de smaak in het algemeen de voorkeur geniet.

In Bangkok heeft kwaliteit van de koffie weinig te maken met de prijs. Je kunt al prima koffiedrinken voor 25 baht aan een straatstalletje, de bonen uit Noord Thailand zijn evengoed als de geimporteerde. Het is de voorbereiding, opslag, het malen van de bonen, en vooral de kwaliteit van het gebruikte water, die invloed hebben op de smaak van een goed bakkie koffie.

Café de Norasingha

Brunch Magazine van de Bangkok Post maakte een rondgang door Bangkok op zoek naar de wat chicere koffiehuizen, waar je in een goede sfeer van een kopje koffie eventueel met gebak of kleine snack kunt genieten, vaak gratis Wi-Fi, er is muziek en rust om gewoon een uurtje of zo te blijven hangen. In een artikel worden 25 van deze gelegenheden omschreven met daarna nog de ketens van o.a. Starbucks, Wawee, Black Canyon, Tom n Toms, Coffee World. Ik heb er de volgende selectie uit gemaakt:

Café de Norasingha

Er wordt gezegd dat dit het eerste café ooit in Thailand is. Deze sfeervolle en statige plek in het Phaya Thai Palace heeft vintagemeubels, hoge plafonds en lage prijzen. Eén van de weinige opties in het coffeeshop-arme gebied rondom het Victory Monument en één van de beste opties in de stad.

Het café bevindt zich in wat ooit de koninklijke ontvangstruimte tijdens het bewind van koning Rama VI (1910-1925) was, met wandpanelen, plafondfresco’s en houten vloeren. De koffie is goed (latte 40 baht) en de lichte maaltijden opties (broodjes 35 baht) zijn goedkoop. Nostalgie, architectuur, goede koffie en muziek.
Ratchawithi Road bij het Phra Mongkut Hospital, BTS Victory Monument

Mille Crêpe

Goede Illy americano (65 baht) en cappuccino (75 baht). Het decor is moeilijk te beschrijven, chic of retro? Oude telefoons, lijsten, lampen, tv’s en behang patchwork op de muren en plafonds, maar het is een comfortabele excentriciteit. Crêpes (95 baht) lijken meer op plakjes cake. Een goede optie als je in de buurt bent, maar het wordt overspoeld door studenten van het nabije Satri Witthaya na schooltijd.
105 Din So Road in de buurt van het Democracy Monument

The Fabulous Bar and Dessert Café

Hoewel het dezelfde Illy koffie schenkt als op andere plaatsen, is het toch minder lekker met wat zure, kruimelend gebak. Voor de rest is deze plek, verscholen in een steegje aan het eind van Khao San Road in de buurt van het politiebureau best gezellig met easy-listening jazz tot middernacht.
Khao San Road

Bug and Bee

Café kan betekenen een bar, brasserie of eetgelegenheid. Bug & Bee heeft het allemaal in zich, behalve live muziek. Een crêperie met een interessante selectie van vegetarische opties. Een ietwat onhandig en moeilijk leesbaar menu, de gerechten (en service) zijn wisselvallig, maar winnen punten voor originaliteit en vegetarische opties. De mangotaart (70 baht) of appelsalade (115 baht) zijn goed. Hoewel de naam klinkt als een Engelse pub, is het een goed adres voor koffie.
18 Silom Road, BTS Sala Daeng, 24 uur per dag

Coffeol

Dit is wel een handige plek om een ​​pauze te nemen tijdens het winkelen. Op een druk punt in Siam Paragon, met veel tafels opeengepakt in een kleine ruimte, mag je niet al te veel privacy of rust verwachten, maar dit is nog steeds één van de beste opties voor koffie in het winkelcentrum. De vestiging in het MBK biedt overigens meer ruimte.
4e verdieping, Siam Paragon en begane grond MBK

Sweet Sin

Deze gelegenheid biedt twee verdiepingen waar je geniet van bijv. americano (50 baht), met pasta-, gebak- en worstgerechten voor ongeveer 100 baht. Het is een rustige plek boven het hectische Siam Square voor een snelle kop koffie. De kleine lettertjes op het menu vertellen je, dat je minstens 50 baht per uur moet verteren als je wilt blijven hangen. De muren zijn roze, het decor is wat meisjesachtig, de lucht een beetje muf, maar de muziek is ongecompliceerd en goed.
432/9 Siam Square Soi 9

Elefin Coffee

Elefin Coffee

Hier is voor elk wat wils, want het café fungeert als een soort gemeenschapsruimte, met tentoonstellingen, lokale bands spelen er ’s avonds en in het weekend zijn er tango- en salsalessen. Ze branden zelf de koffiebonen. De prijzen op het menu zijn vriendelijk, vooral de dagelijkse lunchaanbieding voor 130 baht inclusief fruit en koffie
11/26 Sukhumvit Soi 1, BTS Ploenchit of Nana

Bitter Brown

Ontspannen en toch chic zonder een zweem van pretentie. De americano of Twinings thee (65 baht) zijn goed en de pastagerechten (vanaf 150 baht) zijn uitstekend. Een oase van rust net ten noorden van Soi Cowboy, misschien wel met de beste coffeeshop- muziek (klassiek, jazz, elektronisch) in Bangkok. Eigenlijk verrassend, dat deze plek niet meer populariteit geniet.
Asok Court, Sukhumvit Soi 21, Sukhumvit MRT

Bianco Nero

Het concept van Bianco Nero is in feite een ”chocolade-café” concept, het lijkt of er chocoladedruppels van het plafond afdruipt. De noordelijke Thaise koffie (60 baht) is erg goed, maar de vele soorten chocolademelk – van mierzoet tot pure, bittere cacao – waaruit u kunt kiezen maken dit café plek uniek
2e verdieping, Opus gebouw, Thong Lor Soi 10

Nogmaals, het is maar een selectie van de talloze mogelijkheden om koffie te drinken, voor het hele verhaal ga je naar www.bangkokpost.com/

In de meeste koffiehuizen kom ik zelf eigenlijk nooit of er moet een terras beschikbaar zijn. Airconditioning hoeft voor mij niet zo nodig, maar koffie drinken zonder mijn sigaar hoeft al helemaal niet.