Vanaf 18 oktober zendt RTL 4 iedere vrijdagmiddag om 16:30 uur een aflevering uit van de 10-delige serie ‘Pluijms Eetbare Wereld’.

Tijdens de afleveringen krijg je een kijkje in de culinaire ontdekkingen van chef- kok René Pluijm. De serie wordt opgenomen in verschillende landen, waaronder Thailand. Naast de culinaire onderwerpen, duikt René ook in de cultuur van het land waar hij op dat moment is. Op deze manier wordt Thailand uitgebreid belicht.

René is een voorvechter van kwaliteit en echte smaken, wat onlosmakelijk verbonden is met zijn liefde voor voedsel en natuur. In zijn zoektocht wordt René gesteund door een inwoner van het land of de streek, en laat hij zich verrassen door de omgeving en (culinaire) tradities. Samen gaan ze op zoek naar de lekkerste producten, de mooiste streekgerechten, opmerkelijke kook- en eetgewoonten en inspirerende mensen uit de omgeving.

Aan het eind van iedere aflevering zal René samen met zijn gids culinair de strijd aan gaan en laten zien hoe de opgedane inspiratie gevangen kan worden in een gerecht uit de streek. Landen of streken die René in deze serie zal bezoeken zijn o.a. Bulgarije, Noord Ierland, Belgisch Limburg, Frankrijk, Italië, Thailand, Madeira en Israel.

Bangkok

René (een fervent beoefenaar van Muay Thai) ging op bezoek bij een Muay Thai vechtschool in Bangkok, waarbij hij met een lokale kampioen ging trainen en sparren. Tijdens het sparren heeft René een paar rake klappen moeten incasseren waarbij hij geblesseerd is geraakt. Terug in Nederland bleek hij met drie gebroken ribben rond te lopen, maar gelukkig kan hij er zelf nog om lachen. Want naar eigen zeggen was het zijn ‘mooiste culinaire tv ervaring ooit’ en dat verzacht natuurlijk de pijn. Hij zal het de komende tijd wat rustiger aan moeten doen, maar verder voelt hij zich goed en de opnames gaan gewoon door.

Klik hier om de embedded video te bekijken.

Ze zeggen wel eens, in de Isaan eten ze alles wat loopt, vliegt of kruipt. En dat lijkt wel aardig te kloppen.

Veel Isaanse lekkernijen zal je niet snel op een menukaart in het westen aantreffen en zeker niet in de schappen van de versmarkt.

In deze video van Andrew Zimmern zie je waar je naar toe moet om iets bijzonders te kunnen eten. Zoals een kermis in Udon, of in de rijstvelden op jacht naar een rat en er komt nog meer langs in deze top 5.

Probeer het zelf eens een keer, het is goedkoop en vaak ook nog smaakvol.

Video bijzonder eten uit de Isaan

Bekijk de video hieronder:

Klik hier om de embedded video te bekijken.

Japanse restaurant Grand Ramen

De mogelijkheden om in Bangkok eens lekker en niet alledaags te eten zijn bijna onbeperkt. In vele steden heb je van die typische straatjes waar restaurantjes in allerhande variaties als de bekende paddestoelen uit de grond schieten en een bepaalde aantrekkingskracht op het publiek uitoefenen.

Op Sukhumvit Road is soi 55 zo’n straat die met de skytrain ook nog heel gemakkelijk bereikbaar is.

Stap maar op en vertrek in de richting Bearing en stap vervolgens bij de halte Thong Lo uit. Je bent dan vlakbij deze met vele internationale restaurantjes bezaaide straat. Thai, Japans, Koreaans of Chinees? Je zult ze er allemaal aantreffen, en geen van alle zullen je een fortuin kosten.

De straat verkennen

Als je vanaf Sukhumvit Road komend aan de linkerzijde Soi 55 binnenwandelt kom je meteen al een mooie zaak tegen waar je het gehele jaar door de prachtigste kwaliteit mango’s kunt aantreffen. Bijna er naast zie je twee kleine Thaise restaurantjes waarvan een als slogan “Thai food, very good and cheap” hanteert. We wandelen verder en zien weer een klein restaurant en vervolgens een Koreaans BBQ restaurant. In deze straat zul je meerdere restaurants met de aanduiding BBQ tegenkomen. Een naamaanduiding die hier een heel andere betekenis heeft dan die wij er aan toekennen.

Op een plaat of rooster kun je hier zelf de bestelde vleessoorten aan tafel bereiden. Verder lopend zie je het Japanse restaurant luisterend naar de naam Gyumi en enkele meters verder het iets teruggelegen Japans restaurant Kikori. Zelfs een Japanse bakker ontbreekt niet en weer luttele meters verder zie je het restaurant Grand Ramen waar we verder in dit verhaal op terugkomen. We passeren het Thaise restaurant Sararome en weer iets verder wandelend, voor de meer romantisch ingestelde personen, het in een tuinsetting gelegen Anagarden restaurant (www.anagarden.com). We wandelen nog een heel klein stukje verder totdat we aan de overzijde van de straat een klein winkelcentrum ontwaren waar onder andere Tops Market is gevestigd.

Naar de overzijde

Ongetwijfeld zijn er als je verder doorloopt nog heel wat meer ‘eateries’, maar wij steken op dit punt aangekomen heel voorzichtig en goed naar links en rechts kijkend de straat over en belanden bij het kleine winkelcentrum. Mocht je aan koffie toe zijn dan zie je op de hoek de bekende Amerikaanse Starbucks coffeeshop. Als je bij Tops Market -jaren geleden opgezet door Albert Heijn- naar binnengaat zie je meteen rechts bij de ingang een aardig zitje waar je kunt genieten van een goede espresso van Segafredo. Rondkijkend zie je ook nog een Burger King. Loop daar het kleine straatje in waar je op de hoek en ook een paar passen verder twee trendy zaken tegenkomt. Ook tref je daar een zaak aan met de naam Wine Loft, waar je de wijn niet alleen kunt kopen maar ook proeven. Meer zin in een ijsje? Swensen’s ijssalon is rond dit pleintje eveneens aanwezig.

We wandelen nu aan deze zijde van de straat terug naar ons beginpunt richting Sukhumvit Road en passeren het Italiaanse restaurant Beccafino en vervolgens weer een Japans- en het Yakinki BBQ restaurant. Ook passeer je een Japans of Chinees piepklein restaurantje dat altijd tot de laatste stoel is bezet. Weer iets verder tref je Kun Hyang aan waar je voor slechts 289 baht van het buffet gebruik kunt maken. Het gaat een beetje eentonig worden, want weer passeer je een Japanse BBQ en vervolgens het Thaise restaurant Soul Food met het ernaast gelegen vegetarisch restaurant The Yoga Place. Te oordelen naar de vele lege stoelen zijn de bezoekers van deze straat minder met hun zielenheil bezig, noch erg geporteerd van vegetarisch eten.

We zijn weer bij het startpunt Sukhumvit aangekomen en zijn op de wandeling ook een paar mooie bloemenstalletjes tegen gekomen. De totale loopafstand bedraagt ongeveer een half uur en in die tijd heb je heel wat restaurantjes van velerlei nationaliteiten gezien. Maar waar wil je nu gaan eten? Wellicht toch ietwat bang voor het onbekende?

Aanbeveling

Wil je toch eens iets anders uitproberen en weinig risico nemen stap dan met een gerust hart maar bij het genoemde Japanse Grand Ramen naar binnen. Men heeft een uitstekend begrijpelijke kaart waarop alle gerechten in kleurrijke foto’s en tekst staan afgebeeld. Helaas is de tekst voor de meesten van ons niet in een begrijpelijke taal aangegeven, maar ook al ben je de Chinese, Thaise of Japanse taal niet machtig dan kom je hier gemakkelijk uit de voeten. De naam van het restaurant is Grand Ramen en volgens mijn gevoel betekent het woord ‘ramen’ gewoon soep. Maar liefst veertig verschillende soorten tref je daarvan op de kaart aan. Let wel je krijgt een rijk gevulde kom soep voorgeschoteld waarna je nauwelijks nog iets durft te eten.

Zelf had ik me voorgenomen om na de vissoep nog een portie Ebichirirosu te bestellen. De naam alleen al trok me aan. Uit de afgebeelde foto kon ik opmaken dat ‘ebi’ garnalen zijn. Heb na de overigens voortreffelijk smakende vissoep daar toch maar van afgezien, want dan had ik geen boe of bah meer kunnen zeggen. Prettig is ook dat regelmatig, geheel gratis, koude thee wordt ingeschonken. Heb mijn potje bier dus maar eens laten staan. Uiteraard staan er ook nog heel wat andere gerechten op de kaart, maar ga dan niet van start met een van die veertig overigens heerlijke soepen. Een volgende keer ga ik van start met de Ebichirirosa, of wellicht neem ik eens de gok bij een van de vele andere leuke restaurantjes.

Jammer dat ik niet in Bangkok woon want dan zou ik ze allemaal willen uitproberen.

- Herplaatst bericht -

Verse vis in Pattaya

Wat je dichtbij kan halen, is vaak het lekkerst. Wanneer je in de vroege ochtend de Beach Road van Jomtien vervolgt tot voorbij Chayapruek (politiepost en stoplichten) zie je al gauw een aantal vissersboten vlak voor de kust.

Hetzelfde even na Pizzeria Le Mar. Vissers brengen op deze plaatsen iedere morgen hun vers gevangen vis en verkopen die aan restaurants en aan particulieren.

Vandaag tref ik vooral inktvis, krab en slechts één vis. Dat komt niet zo zeer, omdat de vangst armzalig was, maar meer omdat ik niet vroeg genoeg was. Je moet kennelijk voor achten komen om je slag te kunnen slaan.

Steamed Prawns with Fresh Milk

- Herplaatst bericht -

De Chinese keuken is wereldberoemd en kan wedijveren met de Franse en Italiaanse keuken.

Die gaat heel wat verder dan een loempia, bami of een paar stokjes saté. Evenzeer geldt dat voor de Italiaanse keuken die ook heel wat meer te bieden heeft dan pizza’s en spaghetti. En de Fransen hebben ook meer in huis dan uiensoep en escargots. Alle drie behoren ze tot de culinaire wereldtop.

Nimmer heb ik in China gerechten gezien of gegeten die qua stijl en smaak ook maar in het minst lijken op de gerechten die wij in Nederland en België voorgeschoteld krijgen. Uiteraard moet je vergelijkend, met welke keuken ook, uitgaan van het type restaurant, de gebruikte ingrediënten, de verfijning van de gerechten en het daaraan gepaard prijsniveau.

Thaise Chinezen

Waar ook ter wereld, overal tref je ze aan: de Chinese restaurants en eethuisjes. Uiteraard ook in Thailand. Per definitie is ‘De Chinees’, uitzonderingen daar gelaten, goedkoop te noemen. Schrik niet, ik ga beslist niet alle Chinese restaurants die Thailand rijk is opsommen. Om te beginnen eet ik bij voorkeur de gerechten uit de keuken van het land zelf. In Thailand maak ik daar wel eens een uitzondering op als ik in Chiangmai of in Pattaya verblijf. In beide plaatsen heb ik ter afwisseling mijn favoriet Chinees adresje.

Pattaya

Wil in dit verhaal mij beperken tot Pattaya waar ik altijd met veel genoegen het Leng Kee Restaurant, gelegen op de Central Pattaya Road, met een bezoek vereer. Vanaf het kruispunt Second Road, waaraan ook Tops is gelegen, is het slechts een paar honderd meter lopen. Als je gebruik maakt van het zogenaamde Bahtbusje kun je het beste daar uitstappen en een klein stukje wandelen. Leng Kee zie je dan aan de rechterzijde van de weg.

Menukaart

Er valt heel wat te kiezen en van de gehanteerde prijzen hoef je hier beslist niet te schrikken. Ga maar eens van start met een portie heerlijke ‘fried babyclams’ of enkele verse grote oesters waaraan, in tegenstelling tot de gewoonte in ons land, een klein arsenaal aan ingrediënten wordt toegevoegd. Smoked ducksalad kan ik van harte aanbevelen, net zoals de op vele manieren bereide eend. Bij de eend tref je bijna altijd heerlijke verse gember aan die op een speciale wijze is bereid zoals je die alleen bij een Chinees restaurant tegenkomt. Vergeet steeds het recept te vragen. In melk gestoomde garnalen en gestoomde krabvleugeltjes zijn evenmin te versmaden.

Als je een liefhebber bent van inktvis dan kun je een keuze maken uit een aantal variaties. Zelf waardeer ik inktvis bij de borrel maar minder bij een maaltijd. Smaken verschillen, gelukkig maar. Kale tafels en een zeer eenvoudige inrichting is ook bij Leng Kee het devies. Voor sfeer, gezelligheid en enige luxe moet je, zoals bij veel Chinese restaurants, hier niet zijn.

Het Leng Kee Imperium

In gesprek met de heer Leng Kee, die het restaurant beheerd, praten we over de succesformule van het Leng Kee Imperium. Zijn oogjes stralen als hij bemerkt dat ik een heel klein beetje op de hoogte ben van de investeringen van de LK Group. Zelf is hij 63 jaar geleden in Bangkok geboren en je mag wel zeggen dat deze Leng Kee meer Thai dan Chinees is en begrippen als aanpassing of inburgering aan hem zijn voorbijgegaan. Als ik de opmerking maak dat de vijf hotelcomplexen die het consortium bezit toch heel wat werk met zich meebrengt lacht hij en merkt op dat het er geen vijf maar dertien zijn.

Hij roept in het Thai iets tegen een jongeman die even later mij een in stijlvol zwart uitgevoerd mapje overhandigd met foto’s en afbeeldingen van een aantal tot de LK Group behorende hotels. Zal een viertal opsommen met de toevoeging die de LK Group er zelf aan geeft. Metropole, luxurious living with superb service, Renaissance, the art of exclusive living, Mantra Pura Resort & residence, the spirit of luxury and wellnes en Royal Suites, elegance and excellent service. En na die vier volgen nog negen onderkomens. Wil je meer weten omtrent de mogelijkheden neem dan contact op met het naast het restaurant gelegen kantoor of kijk even op hun site: www.lkpattaya.com

Chinezen tref je aan op alle plekken ter wereld en daaraan te oordelen hebben ze weinig problemen met inburgeren. Hoewel, het is en blijft toch een gesloten gemeenschap. Maar je ziet bij Leng Kee gaat het gezegde op: met zuinigheid en vlijt bouw je hotels als kastelen.

Meer informatie: www.lkpattaya.com/lengkee/

Wist u, dat de grootste citrusvrucht op aarde zo groot kan worden als een voetbal? Vanwege de soms enorme afmeting wordt de pomelo, want daarover gaat het, ook wel “de koning van de citrusvruchten” genoemd.

In Thailand is deze verfrissende en sappige citrusvrucht met een als een golfbal pokdalige schil bekend als “Som-o”. De naam pomelo schijnt een combinatie te zijn van het Franse pomme (appel) en het Engelse lemon (citroen). Andere namen voor deze vrucht zijn Chinese grapefruit, Bali citroen en Shaddock. De laatste naam refereert aan de kapitein van een schip, dat de pomelo naar het Caribisch gebied bracht in de 17de eeuw.

Van oorsprong komt de pomelo uit Thailand en omringende landen, maar werd later ook geteeld in China, Japan, India, Frans Polynesië, het Caraïbisch gebied, Mexico en de Amerikaanse staten Californië, Florida en Hawaii. De pomelo zou ook de voorvader van de grapefruit zijn, want botanische geleerden geloven, dat de grapefruit een hybride is van een pomelo en een sinaasappel.

In wezen zijn er hier in Thailand twee kenmerkend verschillende soorten som-o’s verkrijgbaar. De “som-o thong dee” met roze vruchtvlees, rond van vorm en veel zoeter van smaak dan zijn zurig neefje, de “som-o khao nam pheung”, die geel vruchtvlees heeft en aan één kant ietwat puntig is gevormd.

Doorgaans is een pomelo iets groter dan een grapefruit, maar dat komt vooral door de dikke schil, die in kleur kan variëren van groen tot geel. Meestal wordt het vruchtvlees vers gegeten, maar het wordt ook wel ingemaakt in gelei of siroop. De Chinezen beweren, dat iedereen, die een pomelo eet, gezegend wordt met veel geluk!

De pomelo wordt gemakkelijker gegeten dan geschild, want de dikke schil, die zo’n beetje het halve gewicht van de vrucht uitmaakt, is niet zo eenvoudig te verwijderen. Het beste is, een kapje van de top af te snijden en dan met een scherp mes vier of acht verticale snedes te maken. Ga dan met de duim onder de schil en het zal, net als bij een sinaasappel, gemakkelijk loslaten. Dan gaat de duim van boven in de vrucht om de pomelo in al zijn segmenten te verdelen. In tegenstelling tot de sinaasappel en ook wel de grapefruit, wordt het membraam van elk segment verwijderd alvorens het te eten. Zie hiervoor ook onderstaande video:

Klik hier om de embedded video te bekijken.

Je kunt het jezelf ook gemakkelijker maken door de pomelo kant en klaar in een straatstal of supermarkt te kopen. Omdat de Thais de pomelo nogal zuur vinden zit er bij de versverpakte pomelo een zakje roze suiker, hetgeen naar mijn idee het gezonde van de vrucht enigszins vermindert. De pomelo is door het sap een goede laag-calorische dorstlesser en een goede vezel-leverancier. De pomelo levert maar liefst bijna 200% van de dagelijkse portie vitamine C en bevat ook talrijke antioxidanten.

Of het waar is of niet kan ik niet zeggen, maar er wordt ook wel beweerd, dat het eten en langzaam kauwen van de pomelo goed is om een kater weg te werken, verkoudheid en indigestie te genezen en zelfs goed is om wagenziekte te voorkomen.

Bron: Pattaya Trader

Zuidoost Azië wordt momenteel als een groeimarkt beschouwd voor bierconsumptie, de groeicijfers zijn de hoogste ter wereld, volgens een studie van het marktonderzoeksbureau Euromonitor.

Hoe dat zo komt? Welnu, de Asean landen hebben een warm klimaat, dat dorstig maakt. Als je veel “spicy food” eet ergens tussen Bangkok en Manila op straat of in een openlucht restaurant lust je wel een koel glas bier, nietwaar? Ongetwijfeld is dat waar, maar het kan niet de enige reden zijn. Immers, de grootste bierverbruikers zijn landen als Tsjechië, Oostenrijk, Duitsland, Ierland en Polen en dat zijn toch geen tropische landen.

Groei bierconsumptie

Als belangrijkste reden waarom de mensen in Zuidoost Azië steeds meer bier door hun kelen laten glijden, wordt de groei in de afgelopen jaren van de aantallen jonge mensen, die een hoger besteedbaar inkomen hebben, gezien. Er is een duidelijke correlatie tussen bierconsumptie en de economische dynamiek, waarbij de invloed van steeds meer westerse toeristen, westerse restaurants en internationale biermerken, die actief zijn in de markt zeer aanzienlijk is.

Dit alles verklaart ook, dat de mensen in de Asean landen zich meer en meer afkeren van hun traditionele drankjes, zoals de rijstwhisky in Thailand, de arak in Indonesië en meerdere suikerriet- of kokosnootbrouwsels elders in de regio. Het onderzoek toonde ook aan, dat steeds meer bier gedronken wordt bij een stijgende welvaart, terwijl mensen troost zoeken in goedkope lokale drankjes in tijden van economische malaise.

Azië

Azië als geheel is als sinds 2007 groter in bierconsumptie dan het Amerikaanse continent en Europa. Volgens de meest recente cijfers van Euromonitor werd er in 2011 in Azië 67 miljard liter bier gedronken tegen 57 miljard liter in Amerika en 51 miljard liter in Europa. Het onderzoek voorspelt een groei van de bierconsumptie van bijna 5 procent per jaar tot aan 2016 in de Aziatisch-Pacific regio.

Vietnam is van de Asean landen de grootste bierconsument, waar in 2011 maar liefst 2,5 miljard liter werd gedronken. Thailand volgt met 1,8 miljard liter en de Filippijnen met 1,6 liter. Op ruime afstand volgen Indonesië (236,4 miljoen liter), Maleisië 171,4 miljoen liter), Cambodja (136,3 liter), Laos (134,3 liter), Singapore (108,2 liter) en de rij wordt gesloten door Myanmar met een schamele 30,4 miljoen liter.

Voor expats en reizigers in en naar de Asean landen blijft de vraag welk lokaal bier het beste is. Natuurlijk een kwestie van smaak, maar na een zeer niet-representatieve vergelijking volgen hier de 5 beste en slechtste bieren uit de regio”

De 5 topbieren in Zuidoost Azië

Dit zijn:

 Singha Beer uit Thailand

 Lao bier uit Laos

 Bintang bier uit Indonesië

 Saigon Bier Red uit Vietnam

 Angkor Bier uit Cambodja

De slechtste 5 bieren in Zuidoost Azië

Dit zijn:

Chang Bier uit Thailand

 San Miguel uit de Filippijnen

 Tiger bier uit Singapore

 Phnom Penh bier uit Cambodja

Bali Hai uit Indonesië

Ik ben zelf een bierdrinker en zeg er eerlijk bij, dat de bovenstaande lijstjes niet van mijzelf zijn. Ik dronk in Nederland Grolsch en nu hier in Thailand Heineken, afgewisseld met af en toe een Singha bier. Gewoon twee eerlijke en heerlijke biersoorten, voor mij geen Belgisch bier, dat kennelijk beter bij een imago past.

Ik las laatste in een Volkskrant artikel de uitspraak van een Belg: “Wij hebben tientallen smaakvolle biersoorten, maar buiten België zijn ze onbekend. Nederland heeft hooguit twee biermerken, die nergens naar smaken, maar de hele wereld kent ze.”

Anekdote uit Pattaya

Ten slotte nog een anekdote uit Pattaya. In de poolhal waar ik regelmatig te vinden ben, komt op zondagavond ook vaak een Belg uit Antwerpen. Hij woont en werkt al vele jaren in Thailand en als hij dan aan een toernooi meedoet, drinkt hij een stevig potje Heineken bier.

Toen ik een paar weken geleden de poolhal in kwam, zat hij met een andere Belg (een vakantieganger uit Gent) te keuvelen onder het genot van een Tiger biertje. Nadat die vakantieganger even weg was, vroeg ik aan mijn gezellige Antwerpenaar, of hij van Heineken naar Tiger was overgestapt. “Awel,” zei hij, “ik kan in het bijzijn van een ander Belg toch zeker geen Nederlands bier gaan drinken!”

Phat Khi Mao is één van de vele gerechten, die niet origineel Thais is, maar oorspronkelijk uit een naburig land komt. Gaandeweg is het wel aan de Thaise keuken aangepast wat betreft ingrediënten. De naam Phat Khi Mao betekent letterlijk gebakken dronken noedels.

Hoe is het mogelijk, dat noedels aangeschoten zijn, laat staan erg dronken zoals de Thaise naam aangeeft. Ik weet het antwoord niet, maar wat ik wel weet is, dat “phat khi mao” de Nederlandse woorden “gebakken” (phat) en “erg dronken” (khi mao) oplevert. Het woord noedel komt in de naam niet voor, maar het schijnt algemeen bekend te zijn, dat het een roergebakken noedelgerecht is, dat stijf staat van de chilipepers en dus gerust zeer “spicy” mag worden genoemd.

Er gaan nogal wat verhalen over de naam van dit gerecht. De ene theorie is, dat het ooit voor het eerst werd gemaakt door een dronken kok, die alle ingrediënten, die hij op dat moment te pakken kon krijgen inclusief veel te veel chilipepers in een wok gooide. Er zijn mensen, die zeggen, dat het gerecht zo heet, omdat het zo ontzettend scherp is, dat je sloten met bier moet drinken om de brand in je mond te te blussen. Tegen de tijd, dat het bord leeggegeten is, is de eter laveloos. Weer anderen zeggen, dat de naam aangeeft, dat alleen een dronken gek in staat zou zijn om zoiets ontzettend scherps te eten. Dan is nog de mogelijkheid, dat de naam verband houdt met het oorspronkelijke recept, dat door Chinese immigranten ooit in Thailand populair is gemaakt en waar dan behoorlijk wat rijstwijn bij dient te worden gedronken.

Het recept is eenvoudig en het gerecht kan op vele manieren gevarieerd worden. In het algemeen bestaat het uit brede, platte rijstnoedels, verschillende groentes, een ei, tofu, taugé, Thaise basilicum, knoflook, suiker, oestersaus en dan de rode chilipepers. In veel restaurantjes en ook op straat kan het gerecht dan worden besteld met kip (gai), varkensvlees (moo), rundvlees (nuea), garnalen (kung) of schelpdieren (ahaan talay).

Als het zo maar bestelt op de Thaise manier kun je het idee krijgen, dat je pure napalm naar binnen zitten te werken. Dus voor ons buitenlanders is het beter er bij te zeggen “mai phet” en de kok zal het aantal rode chilipepers wat beperken. Om de smaakpapillen te laten wennen aan heet Thais voedsel, drink er bier of sodawater bij, neem kleine hapjes en neem een slok bier of sodawater tussen elke hap in. Zodoende wordt je gehemelte langzaam “gepantserd” en kun je alles Thai eten alsof je zelf in de Isaan bent geboren. Als je mond na het eten nog steeds ‘in brand’ staat, neem dan een zoetig nagerecht om je tong en gehemelte af te koelen.

Eet smakelijk!

Bron: Pattaya Trader

Video Drunken Noodles aka Pad Kee Mao (Thai)

Bekijk hier de video van de bereiding van Phat Khi Mao:

Klik hier om de embedded video te bekijken.

In deze aflevering van ‘No Reservations’ gaat Anthony Bourdain naar Thailand.

Anthony Michael “Tony” Bourdain is een Amerikaanse kok, televisiepresentator en auteur. Voor de serie No Reservations reist hij de wereld rond en deelt hij het lokale culinaire landschap met de kijkers. Hij doet dit op zijn eigenzinnige manier, waarbij hij zijn scherpe tong en bijzondere persoonlijkheid niet ongebruikt laat.

‘No Reservations’ is een programma van Travel Channel, dat in Nederland wordt uitgezonden door 24Kitchen.

Video No Reservations Thailand

Bekijk de video hieronder:

Klik hier om de embedded video te bekijken.

Restaurant Le Bordeaux in Pattaya

Eerder deze week heb ik een nieuw Frans restaurant, Le Bordeaux, ontdekt in Pattaya en wel in Soi Day-Night 2, achter Tukcom aan South Pattaya Road.

Ontdekt is in dit verhaal een juist gekozen woord, want ik kende het niet en kwam er min of meer onverwacht langs. Het bevindt zich ietwat afgelegen van de altijd drukke South Pattaya Road, dus je moet er wel even naar zoeken.

Dat ontdekken ging zo: ik moest een boodschap doen in het IT-warenhuis Tukcom, ging er laat (ca 9 uur) naar toe met het idee om daarna iets in de buurt te gaan eten. Het winkeltje in Tukcom was echter al gesloten en onverrichterzake ging op zoek naar een ander Frans restaurant, dat ik wel eens gezien had. Ik reed wat rond in het wat smoezelige buurtje achter Tukcom met nogal wat “boys clubs” en plotseling stond ik oog in oog met Le Bordeaux.

Een pareltje voor de buurt mag je wel zeggen, een mooie gevel en entree en van buiten kon ik al de stijlvolle inrichting bekijken. Mooi gedekte tafels met gerieflijke stoelen in een sfeervol decor van Franse schilderijen, bloemen en verlichting, hetgeen al een mooie avond beloofde. Eventueel kon ik er “romantisch” aan toevoegen, maar ik was alleen.

Het nieuwe van dit restaurant is betrekkelijk, want het schijnt al sinds 2005 te bestaan. Het is een keer verkocht, maar onlangs hebben de oorspronkelijke eigenaren het teruggekocht en volledig gerestaureerd in een modern, maar typisch Frans restaurant. In recensies, die ik later las, stond, dat Le Bordeaux één van de beste Franse restaurants in Pattaya kan worden genoemd. Het heeft een grote vaste klantenkring van o.a. Franse expats, die van een verfijnde keuken en in ontspannen sfeer even “thuis” zijn. Ik was er op een maandag, niet echt druk, maar terwijl ik zat te eten, stopte er een knalrode Maserati met een nummerbord nr. 1 uit Bangkok. Een, waarschijnlijk Franse, heer, nou ja, kon ook een soort playboy zijn, stapte uit met zijn Thaise liefde en werd hartelijk begroet en begeleid door de twee eigenaren.

Goed, het eten dan, want daar kwam ik voor. Le Bordeaux heeft, zoals menig restaurant in Frankrijk ook, een vast dagelijks menu van 2 of 4 gangen in de lagere prijsklasse, minder dan 500 Baht. A la carte biedt het koude en warme voorgerechten, een lange lijst van hoofdgerechten met vis of vlees en een selectie van nagerechten, waarbij tijdens het lezen het water al in je mond loopt. Voeg daaraan toe een mooie lijst van Italiaanse, Chileense en Franse wijnen en een keus voor een compleet diner is zeker niet eenvoudig.

Ik koos als voorgerecht een prachtig gepresenteerde rundvlees carpaccio, bestrooid met Parmezaanse kaas en basilicum. Als hoofdgerecht nam ik een filet mignon, medium well. Dat betekent 4 minuten bakken aan beide zijden, zodat er nog een mooi, maar niet al te grote strook lekker rood vlees binnenin zit. Het was perfect naar smaak gebakken, het mes ging er met speels gemak doorheen en het zachte vlees was een zegen op mijn tong. Natuurlijk hoorde daar een glas wijn bij, twee zelfs, waar ik voor een Chileense rode wijn koos.

Nagerechten laat ik meestal voor wat ze zijn, maar het is wel zeer verleidelijk om te lezen wat er beschikbaar is. Wat dacht van een sorbet in bladerdeeg, omringd door een saus van chocolade en Grand Marnier? Een kersen/chocolade gebakje? Of een Noorse omelet geflambeerd met Calvados? Ik heb niets genomen, zelfs een kaasplankje met uiteraard Franse kaas kon mij niet vermurwen.

Le Bordeaux is, relatief gesproken, niet echt goedkoop. Het is geen restaurant voor “cheap Charlie’s”, maar ach, zo af en toe wat meer geld uitgeven dan gewoonlijk voor een wel bijzondere avond, moet kunnen. Voor de carpaccio, filet mignon, twee glazen wijn en een sodawater betaalde ik in totaal 960 Baht. Geen prijs om elke dag voor het eten te betalen, maar het diner in Le Bordeaux was het geld meer dan waard.

Kijk voor meer informatie (plattegrond, menu, openingstijden) even op hun goed uitgevoerde website: www.bordeaux-restaurant-pattaya.com en om alvast in de stemming te komen naar onderstaande video van Pattaya People:

Klik hier om de embedded video te bekijken.

-Herplaatst bericht -

In Bangkok zul je beslist niet van honger omkomen, want eten lijkt voor de Thai wel een nationale sport.

Iedereen die hoofdstad van Thailand vaker heeft bezocht zal ongetwijfeld zijn of haar favoriete restaurantjes hebben. Dat zijn niet altijd de chique of dure restaurants, noch de typische platgetreden op toeristen ingestelde eetgelegenheden. Veel leuker is het om een restaurant te ontdekken waar je voor een alleszins redelijke prijs goed en lekker kunt eten en dat daarbij ook nog een eigen sfeertje heeft.

Vis, schelpdieren en nog meer lekkernijen

Als je eens van de diverse lekkernijen uit de zee wilt genieten liggen de visrestaurants ook in de metropool Bangkok niet voor het opscheppen. Daarbij zul je in het algemeen voor een vismaaltijd je portemonnee iets verder moeten opentrekken dan voor een niet vismaaltijd. Gezien de inkomensverhoudingen zijn dit soort restaurants veelal afgestemd op de toerist. En zeg nou zelf dat is toch een ambiance die heel wat minder leuk is.

Vis eten tussen de Thai

Een aantal jaren geleden logeerde ik op de Ratchadaphisek Road en ontdekte daar een simpel maar bijzonder goed visrestaurant waar je slechts heel sporadisch een toerist tegenkomt. Het betrof tot voor kort een restaurant met een overkapping en aan de achterzijde in de openlucht een aantal plastic tafeltjes en dito stoelen. Toch iedere avond volle bak en hoegenaamd uitsluitend Thai. Dat is altijd een goed teken.

Lekker vis eten, een zeer uitgebreide kaart en geen woekerprijzen zijn het concept van het Kuang Seafood Restaurant. Dat dit concept geen windeieren heeft gelegd blijkt wel uit het feit dat op dezelfde plek een vijf verdiepingen hoog nieuw restaurant is gebouwd met daarbij handhaving van de formule. Goed en lekker eten, keuze uit een zeer uigebreide kaart en een vriendelijk prijskaartje.

Wegwijs

We gaan met het openbaar vervoer er naar toe en let maar op, het is heel gemakkelijk. Als uitgangspunt nemen we de MRT, de ondergrondse, en stappen in bij de halte Sukhumvit. Als je daar met de skytrain naar toe wilt gaan stap je uit bij de halte Asok, alwaar je met het bekende kushandje overstapt op de MRT richting Bang Sue.

We stappen uit bij de halte Huai Kwang. Daar wandelen we naar uitgang 2, tevens de uitgang naar het grote hotel Swiss Otel – Le Concorde. Met je rug naar het hotel staande wandel je naar links en een honderdtal meter verder ligt, ter hoogte van Soi 10, het Kuang Seafood Restaurant. Op de weg er heen zul je al een reclamebord van het restaurant zijn tegengekomen. Verwacht geen luxe, en damast tafelkleden kom je evenmin tegen. Gewoon kale tafels met een zeer uitbundige kaart met een overvloed aan lekkernijen.

De etages

Uiteraard kun je meteen op de begane grond aanschuiven, maar ga ook maar eens de trap op naar boven of neem de lift. Ook aan rokers is gedacht, want op de tweede etage mag je naar hartenlust paffen. Het restaurant heeft ook aparte zaaltjes waar je met een gezelschap gebruik van kunt maken. Mijn voorkeur gaat uit naar de bovenste etage waar je in de open lucht vertoeft en bij avond een leuke uitkijk hebt over de drukke omgeving van Ratchadaphisek.

Haast hoef je niet te maken want het restaurant is tot 3 uur ‘s nachts geopend. Wil nog opmerken dat dit geen advertorial is waaraan ik, noch de redactie, een gratis dinertje aan zal overhouden. Gewoon een leuke tip voor de lezers van het blog.

Bananen in Thailand

- Herplaatst bericht -

In het Thaise spraakgebruik bestaat de uitdrukking “een bananenzaak”, waarmee men wil zeggen, dat een kwestie of klusje gemakkelijk of heel gewoon is.

In de praktijk van het dagelijks leven in Thailand zijn er echter veel dingen, die met de banaan te maken hebben. Dat is niet alleen, omdat de banaan en alle delen daarvan worden gebruikt in traditionele ceremonies, maar ook vanwege de hoge voedingswaarde van de vrucht, waardoor het een eenvoudig huismiddeltje is om snel energie in het lichaam op te wekken.

Soorten

Bananen zijn in Thailand het hele jaar door verkrijgbaar in alle soorten van vormen, maten en kleuren. Natuurlijk is er de gewone kromme banaan, zoals wij die kennen, maar de Thaise banaan kan ook bolvormig zijn of de kleine “kluai khai tao” (schildpadei-banaan), de heerlijk geurige “kluai leb mue nang” en nog veel meer exotische soorten. De rassen, die je gewoonlijk op alle fruitmarkten ziet, zijn de tamelijk grote “kluai hom”, een lekkere banaan, die je hele dag kunt eten, de kleinere en dunne, goudgele “kluai khai” (ei banaan) en de kleverige en zoete, maar zeer voedzame “kluai nam”.

Oude gebruiken

Maar de banaan heeft veel meer nuttige functies in het dagelijkse leven van de Thai. Om te beginnen kunnen de meeste delen van de plant worden gebruikt voor allerlei doeleinden. Vroeger bijvoorbeeld, als een moeder een kind ter wereld bracht, werd er een offer in de tempel gebracht voor een voorspoedig begin van het leven en de banaan was een vast onderdeel van deze offerande. Het eerste vaste voedsel, dat een Thaise baby te eten krijgt is ook de banaan vanwege de hoge voedingswaarde en goed voor de spijsvertering.

Handige toepassingen

Wat grotere kinderen kunnen van bepaalde delen van de bananen eenvoudig speelgoed maken. Een bananenblad wordt ook wel als tijdelijke dakbedekking gebruikt of om grond af te dekken ter voorkoming van het verdampen van vocht, men kan er voedsel in wikkelen of rollen. Bovendien wordt het blad veel gebruikt bij het maken van de krathongs, het traditionele offer tijdens Loy Krathong. Ook bij andere ceremonies is de banaan of delen daarvan altijd een belangrijk onderdeel.

Bananen dessert

Voedzaam en gezond

De banaan is een vrucht, dat bewezen voedzaam en gezond is voor mensen van alle leeftijden. We noemden al, dat het een belangrijk voedingsmiddel voor baby’s is, maar de banaan bevat ook verschillende soorten vitaminen en mineralen, goed ter voorkoming of terugdringing van bepaalde ziekten en aandoeningen.

Het heeft bijvoorbeeld een hoog kaliumgehalte, goed voor mensen met een laag eigen kaliumgehalte. Van kalium weten we, dat het goed is voor de ontwikkeling van de hersenen. Een hoog kaliumgehalte dus, maar een zeer laag zoutgehalte, wat weer goed is voor de bloeddruk. Het kan ook de hartslag normaliseren, het stuurt zuurstof naar de hersenen en reguleert de vochtbalans in het lichaam. Verder bevat de banaan tryptofaan, een stof, die verkoelend werkt op iemands emotionele en fysieke toestand. In veel culturen, ook in Thailand, wordt de banaan gezien als een “koele vrucht”, bijzonder aanbevolen voor aanstaande moeders.

Vezels en vitaminen

De banaan kan helpen bij het herstel van een normale stoelgang zonder de ongewenste effecten van een laxeermiddel, want het is rijk aan vezels. Bovendien wordt de banaan, met zijn zachte textuur en zachtheid van het vlees, gebruikt als een dieetvoeding bij darmklachten of bij chronische maagzweergevallen.

Bananen bevatten onder andere vitamine B, dat kan helpen om het zenuwstelsel te reguleren. Vitamine B6 speelt ook een belangrijke rol en wel bij het reguleren van de bloedsuikerspiegel, die gerelateerd is aan de gemoedsgesteldheid. Het kan ochtendmisselijkheid en een kater voorkomen. Er zijn nog veel meer vitamines en mineralen aanwezig, zoals vitamine B6, B12 en magnesium, waardoor de banaan ook gunstig is voor mensen, die met roken willen stoppen, het helpt de effecten van nicotine-ontwenning te herstellen.

Bananenschil

Het eten van een banaan is dus gezond, maar ook de schil wordt gebruikt voor bepaalde “medische” toepassingen. De binnenkant van de schil wordt gebruikt om zwelling en irritatie na een muggenbeet tegen te gaan, voordat men er een crème opsmeert. Ook zou het wratten doen verschrompelen door een stukje bananenschil op de wrat te plakken met een pleister.

Desserts

Men kan de banaan gewoon als fruit eten, maar in Thailand bestaan vele desserts, waarbij de banaan gebruikt wordt. Denk maar aan geglazuurde bananen, gebakken in beslag gedoopte bananen, “buet chi” bananen (bananen gekookt in kokosmelk), geroosterde bananen en gekonfijte bananen.

Tenslotte

Naarmate de tijd is verstreken is de rol van de banaan in praktische toepassingen teruggebracht o.a. door kunststoffen en andere gemakkelijk te vinden materialen. Als decoratie wordt het nog altijd gebruikt voor allerlei ceremonies, want het gebruik van de banaan is onderdeel van de traditionele Thaise volkswijsheid.

Om te eten, gewoon als fruit of in een gerecht, blijft de banaan altijd een belangrijke rol spelen.

Bron: Thaiways Magazine

De mosselvissers van Naklua

- Herplaats bericht -

Pattaya telt voor zover mij bekend slechts twee kleine vissershaventjes. De een is helemaal op het eind van Jomtien gelegen en inmiddels bijna door de oprukkende nieuwbouwprojecten opgeslokt. Het andere haventje ligt even voorbij de vismarkt van Naklua. Een enkeling van de daar gevestigde vissers beoefent de mosselvangst.

In de namiddag toont het daar dan drooggevallen deel van de zee, met daarop de kleine vissersbootjes, een aparte maar ook ietwat bizarre aanblik. Met een beetje geluk zie je er rond de drooggevallen bootjes ook nog een aantal grote witte, op reigers lijkende, vogels rondbanjeren en daarmee is het plaatje voor een aardige foto helemaal compleet.

De brug

De markt van Naklua voorbijgaand loop je na de brug, maar dan ook onmiddellijk na de brug, naar links, waar ook een petieterig klein restaurantje ligt. Wandel er maar omheen en wellicht heb je het geluk dat de mosselmannen hun vangst aan het lossen zijn. Vanuit de mosselboot, die van een ietwat groter kaliber is dan de kleine andere vissersbootjes, worden de mosselen in zakken geschept. Op de schouders dragen de mannen de vangst, over de blubberige zeebodem lopend, naar de wal en storten de zakken bij een van de daar gelegen kleine huisjes leeg. Het gewicht per zak is heel wat meer dan de twintig kilo die onze Arbo-wetgeving voorschrijft.

Schoonmaken

Enkele oudere dames ontdoen de mosselen daar van heel wat aangeslibd spul. Onvoorstelbaar wat zich allemaal aan de schelpen heeft gehecht. Behalve dat zit er ook nog heel wat modderige grond tussen de berg mosselen. Een voor een worden de mosselen onder handen genomen. Met een stevig mes schrapen de dames als eerste bewerking de mosselen enigszins schoon.

Voortplanting

Mosselen paren niet maar storten miljoenen eitjes en zaadcellen uit waarna de stroming van het water beiden samenbrengt en voor de bevruchting zorgt. Voor wat dat betreft bestaat er uiteraard geen verschil tussen de Nederlandse en Thaise mossel. Het verschil tussen de mosselvangst en de leefplaats is echter levensgroot.

Mosselen zijn niet reislustig

Als de bevruchting heeft plaatsgevonden en de larven zich tot kleine schelpjes hebben gevormd worden in Nederland deze uitgezet in de ondiepe delen van de Waddenzee. De kleine schelpjes hechten zich daar aan de bodem vast. De stroming drijft ze daarna bij elkaar en zo worden de bekende mosseltuinen of mosselbanken gevormd. Als de mosseltjes gegroeid zijn tot 3 a 4 cm worden ze opgevist en naar dieper water verplaatst. Bij een grootte van 5 tot 7 cm worden de mosselen met netten opgevist en naar de Oosterschelde overgebracht om daar op de diverse mosselpercelen een etmaal te ontzanden.

Het gehele proces van larf tot consumptiemossel neemt bijna drie jaar in beslag. Ieder jaar weer lees je dan van die gekke verhalen dat de mosselen dat jaar een hoog vleesgehalte hebben of dat de ‘oogst’ is tegengevallen waardoor de prijs zal stijgen. Naar mijn oordeel zijn dat in de meeste gevallen gewoon commerciële kletsverhalen want mosselen zullen er gezien de miljoenen zaadjes en eitjes altijd in overvloed blijven. De enige bedreiging zouden de milieugroepen kunnen zijn die tegen bevissing en mosselcultuur op de Waddenzee al jarenlang protesteren.

De Naklua mossel

De mosselen die je bij het haventje van Naklua ziet zijn heel wat minder schoon en niet gecultiveerd. Zoals gezegd zijn mosselen niet bepaald reislustig en hechten zich aan een harde bodem, rotsen of andere uitsteeksels vast. Op deze plekken halen de mosselvissers van Naklua met behulp van grove sterke netten de mosselen op.

Deze exemplaren hebben een zeer natuurlijk proces meegemaakt en zijn nooit verplaatst zoals dat bij de Zeeuwse mossel het geval is. Het schoonmaken vergt daardoor heel wat meer werk.

Smaak

Smaakt de Zeeuwse mossel dan anders of lekkerder dan de Thaise mossel kun je jezelf afvragen. Smaken verschillen en dat blijft een zeer persoonlijk iets. Wat wel opvalt in de vergelijking is dat de Thaise mossel veel meer ‘baard’ heeft. Het verschil in smaak heeft uiteraard te maken met de voeding waarover de mossel kan beschikken. Eet in Thailand maar eens zeetong dan proef je werkelijk een levensgroot verschil; er zit totaal geen smaak aan.

Naar mijn smaakpapillen te oordelen is dat verschil bij de vergelijking Thaise versus Zeeuwse mossel aanmerkelijk minder.

De grootte

Ook over de grootte van mosselen kun je urenlang discussiëren. In Nederland worden mosselen ingedeeld in klasse naargelang het aantal stuks dat in een kilo gaat. Bij de kleinste soort aangeduid als Extra, gaan meer dan 70 stuks in een kilo. Bij de Super aanduiding 60 tot 70, Bij Imperial 50 tot 60, de Jumbo 43 tot 50 en ten slotte de allergrootste mosselen aangeduid als Goudmerk minder dan 43 stuks. En ook hierbij is het een zeer persoonlijk iets waarnaar je voorkeur uitgaat. Persoonlijk heb ik een voorkeur voor de Imperial maar voor een mosselspitje waarbij de gekookte mossel in bacon is gerold en daarna gegrild, prefereer ik toch weer de Jumbo of Goudmerk.

Overigens ben ik niet erg gecharmeerd van de scherpe saus die in Thailand bij mosselen wordt geserveerd, maar ook dat is zeer persoonlijk. Onze Belgische buren zijn de grootste afnemers van de Zeeuwse mossel. Vaak zie je dat daar de allergrootste mosselen, net als oesters, rauw met een vleugje citroensap en vergezeld van een goed glas witte wijn naar binnen worden geslurpt. Zo zie je maar hoe zelfs bij twee naast elkaar liggende betrekkelijk kleine landen smaken kunnen verschillen.

Mosselseizoen

In feite bestaat er helemaal geen seizoen voor de mossel. In de tijd dat er nog geen koeltransport bestond was de mossel gezien haar bederfelijkheid een typisch ‘R in de maand’ gerecht. In feite kunnen mosselen het hele jaar door worden gegeten en dat zie je dan ook in bijvoorbeeld Thailand. Dat wij er in Nederland een happening van maken in de vorm van de opening van het mosselseizoen heeft meer te maken met de seizoenen. Boerenkool met worst en zuurkool met speklapjes en niet te vergeten erwtensoep, zijn immers ook echte wintergerechten en dat geldt ook voor de mossel.

In een eerder door Gringo op het blog geplaatst artikel ‘Mosselen in Thailand’ staat nog veel meer te lezen over deze lekkernij. Voedingswaarde, cholesterol en Thaise andere vangplaatsen krijgen in zijn verhaal ruim aandacht.

Wil je goedkoop en lekker Thais eten op Bangkok Airport ga dan naar ‘Magic Food Point’ op de eerste etage. Je vindt deze Food Court op de 1e etage, in de hoek bij uitgang ‘Gate 8’ naast de balie van de bus naar Pattaya/Jomtien.

Na een vermoeiende vlucht van ongeveer 12 uur kom je aan op de internationale luchthaven van Bangkok met een lastig uitspreekbare naam: Suvarnabhumi (dat spreek je uit als: “Soo-wan-na-boom”).

Je moet dan een tijdje wachten bij Immigration en vervolgens bij de bagageband op je koffer. Ondertussen begint je maag wat te knorren, tijd voor een lekker maaltijd.

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat je op de luchthaven arriveert na jouw verblijf in Thailand en nog een paar uur moet wachten voordat jouw vlucht vertrekt. Even je maag vullen en voorlopig voor de laatste keer genieten van Thais eten ligt dan voor de hand.

Er zijn voldoende restaurants op Bangkok Airport maar de meeste zijn vrij prijzig (voor Thaise begrippen). Het best bewaarde geheim ligt verscholen op de 1e etage van Suvarnabhumi Airport: Magic Food Point.

Magic Food Point

Het assortiment is groot en zeer gevarieerd. Het restaurant ziet er uit als een kantine, niet bepaald gezellig dus, maar is wel super goedkoop! Voor minder dan € 2,- kan je hier genieten van uitstekend Thais eten. Er is zelfs halal eten voor de liefhebbers.

Een Food Court heeft vele buffetten met hun eigen specialiteit. Je loopt er langs en je kunt iets aanwijzen. Het eten dat je kiest, wordt vers bereid terwijl je wacht. De voordelen van een Food Court zijn:

• goedkoop;
• vers bereid;
• hygiënisch;
• veel aanbod en keuze.

Video Magic Food Point

In de onderstaande video krijg je een indruk van dit spotgoedkope restaurant op Bangkok Airport

Klik hier om de embedded video te bekijken.

Eten in de Isaan is een sociale gebeurtenis en het belangrijkste moment van de dag. De familie zit gehurkt om het uitgestalde eten en meestel eet men met de handen.

Natuurlijk staan er typisch streekgerechten op het menu zoals Som Tam met palaa (gefermenteerde vis) en kleefrijst.

Kleefrijst is gestoomde rijst die tijdens het eten tot een soort balletjes worden gevormd. de rijst licht zoetig van smaak. Som Tam ontbreekt vrijwel nooit. Deze salade bestaat uit groene papaya, tomaat, garnalen, kouseband, gestampte pinda’s, knoflook en veel rode peper.

Bij de gerechten uit Isaan worden veel kruiden gebruikt zoals koriander, rode peper en dille. Gefermenteerde vis (palaa) is een smaakmaker die sterk ruikt en de gerechten een zoute smaak geeft.

Video eten in de Isaan

Bekijk hier de video:

Klik hier om de embedded video te bekijken.

De verzengende hitte van een stralende zon aan de blauwe hemel in Thailand is natuurlijk heerlijk, maar veroorzaakt wel bijverschijnselen zoals een immense dorst. En wat is er op zo’n moment lekkerder dan een heerlijk koel biertje met de condensdruppels op het flesje?

Dit amberkleurige koolzuurhoudende drankje met een schuimige kraag is niet voor niets een van de populairste dranken ter wereld. En wees gerust, bier is in Thailand overal verkrijgbaar. Zelfs jouw favoriete Nederlandse bier zoals Heineken. Het is echter voordeliger om te kiezen voor een Thais biertje.

Singha

De bekendste is natuurlijk Singha bier. Je mag ook Sing zeggen. Dat is de naam voor de mystieke leeuw die op het logo staat. Dit biertje heeft 5% alcohol, maar je kunt ook kiezen voor Singha Light met slechts 3,5 procent. Singha is waarschijnlijk het meest populaire bier in Thailand en heeft een pittige en moutachtige smaak. Heerlijk bij een pittig gerecht.

Chang

Op nummer twee staat Chang. Chang is Thais voor olifant. Dit bier is vrij koppig en zwaar met een alcoholpercentage van 6,4 procent. Er is echter ook een internationale versie verkrijgbaar met 5% alcohol. Er bestaat zelfs een ‘Light’ versie met 4,6 procent alcohol.

Leo

Op de derde plaats staat Leo, het favoriete biertje van de schrijver van dit artikel. Leo wordt door de dezelfde brouwerij als Singha gebrouwen en is gemakkelijk te herkennen aan de luipaard op de voorzijde van de fles. Leo is een populair biertje onder expats in Thailand. Dit frisse biert met een lichte en afgeronde smaak is zelfs goedkoper dan zijn concurrenten. Probeer het eens.

Supermarkt en alcohol

Er zijn in Thailand een aantal regels voor de verkoop van alcohol door supermarkten. Dit zorgt meestal voor veel onbegrip bij toeristen. Winkel en supermarkten mogen namelijk geen alcohol verkopen tussen 14.00 en 17.00 uur. Dit verbod gaat weer in om 24.00 uur en eindigt om 11.00 uur. Kortom je kan alleen bij de Tesco, Big C of andere winkels alcohol kopen tussen 11.00 uur en 14.00 uur. Maar het zou Thailand niet zijn als deze regels massaal overtreden worden door de kleine buurtwinkeltjes waar je gewoon terecht kunt voor een heerlijk gekoeld biertje. Je hoeft dus geen moment zonder jouw favoriete drankje te zitten.

Video Thailand’s Best Beers

Bekijk de video hieronder:

Klik hier om de embedded video te bekijken.

Als je in Thailand bent en eens wat anders wilt eten dan Thai food, zou je ter afwisseling van een traditionele westerse maaltijd best eens voor Sizzler kunnen kiezen, een “American style” restaurant.

Sizzler restaurants zijn eigentijds ingericht, schoon met vriendelijke en snelle bediening. Geen plek voor een intiem diner bij kaarslicht met je partner, maar een prima plek voor een informeel  etentje met vrienden of familie. Sizzlers plaatst zichzelf tussen een “fast food” restaurant en een ietwat “deftig” restaurant. Het menu biedt een grote variëteit aan gerechten met steaks, vis, seafood, kip en niet te vergeten een uitstekend en zeer uitgebreide saladebar. Het is er altijd gezellig druk, ook vanwege een prima prijs/kwaliteit verhouding.

Sizzler is van oorsprong een Amerikaanse keten, dat in 1958 begon als Del’s Sizzler Family Steak House in Culver City, Californië. Vandaag de dag bestaat de keten uit 270 Sizzler restaurants, voornamelijk in het westen van de Verenigde Staten. Buiten de V.S. is Sizzlers actief in China, Australië, Indonesië, Japan, Puero Rico en Thailand

Thailand telt op dit moment 42 Sizzler vestigingen, 25 in Bangkok en omliggende steden en 17 vestigingen verder verspreid over het hele land in de grotere steden.

Toen ik nog niet in Thailand woonde, maar wel frequent in Bangkok kwam, bezocht ik regelmatig de Sizzler in Silom Road. Ook hier in Pattaya kom ik wel bij Sizzler in de Garden Plaza, hoewel niet al te vaak, want het aanbod aan restaurants hier is enorm. Het eten is prima van kwaliteit, ik ga het menu niet opnoemen, maar wel bijzonder vind ik de combinatieschotels: spareribs met kip, vis met porc chop, kip met garnalen en nog zo een paar.

Ik zou dit verhaal waarschijnlijk niet eens geschreven hebben als ik niet wilde wijzen op de saladecounter. Een grote ovale counter met veel soorten sla, salades, groenten en dressingsauzen. Ikzelf ben een liefhebber van de salsa salade met een Italiaanse dressing. Nu ben ik nog vergeten te vertellen, dat er ook meerdere soorten soep aangeboden wordt en als dessert een keuze van fruit of – mijn voorkeur – een lekkere chocolademousse.

Kijk op hun website:  www.sizzler.co.th  voor het volledig menu, de aanbiedingen van de week en in welke steden van Thailand er “gesizzled” wordt.

Eet smakelijk!

Velen van ons wonen in Thailand en anderen hebben wellicht het voornemen om hier te gaan wonen. En dat is niet voor niets. De enorme vrijheid, het goedkope leven, de temperatuur en voor velen ook het Thaise eten. We zijn er dol op.

Toch heb ik regelmatig behoefte aan die ouderwetse Nederlandse maaltijd. Lekker vertrouwd en eigenlijk, op zijn tijd, best wel lekker. In deze column probeer ik uit te vinden wat je hier in Thailand kunt kopen om een echte Nederlandse maaltijd te maken. Ik mik er af en toe een recept bij, koken is mijn ultieme hobby, ik kan iets maken van niks.

Niet in de laatste plaats omdat het koken, vooral het basis koken mij met de paplepel is ingegoten. Mijn grootmoeder, van moeders zijde, en haar man, mijn opa dus, waren allebei fantastische voedselbereiders.  Vooral de boerenzult gemaakt door mijn opa staat mij nog heel erg na in gedachten.

Mijn moeder was ook een heel goeie kok. Wij hadden het redelijk breed thuis, zowel mijn vader als mijn moeder werkte, moeders aan huis. Noppen en stoppen. Tilburg was destijds een industriestad met veel wolindustrie. De geweven stukken hadden knopen en andere fouten zoals gebroken kettingen (ketting en inslag, weet u nog?) en die moesten hersteld worden. Nou mijn moeder was een van die dames die dat deed.

Stamppot en spruitjes

We zitten nu in de wintertijd, in Nederland dus ook stamppotten en spruitjes. Kan dat in Thailand? Ja dus. Een dikke maand geleden was ik in Chiang Mai, we gaan daar een keer per zoveel maanden naar toe met steevast een bezoek aan Rimping. Bij voorkeur een zaak waar ze behoorlijk wat ‘Farang’-voedsel hebben.

Ik trof daar, tot mijn grote vreugde, zowel witlof als spruitjes aan! Deze zomer had ik wat familie op bezoek en die hadden dat voor mij uit Nederland meegenomen. Nu kan ik het hier dus Vers in Thailand kopen, dacht ik.

Zowel witlof als spruitjes zijn allebei typische wintergroenten, alhoewel vooral witlof, toen ik zo’n tien jaar geleden nog in Nederland was, in het hele jaar verkrijgbaar was. Soms ook spruitjes maar ‘die moeten de vorst erover hebben’ om goed te smaken. Dat werd dan wel eens geïmiteerd door ze een paar uur in het vriesvak te leggen.

De witlof. Wat mij opviel van zowel de witlof uit Nederland als de geïmporteerde uit Australië was dat ik de heerlijke bittere smaak miste. Ik vond hem laf terwijl ik een witlofsalade absoluut niet te versmaden vindt.

Mijn witlofsalade

Snijd de witlof in hele dunne ringen. Ik ga er van uit dat alles schoon is. Ook in het vervolg. Snijd een ui, ik prefereer de rode variant, ook fijn, in ringen of halve ringen. Schep dat door elkaar met een paar lepels mayonaise. Zelf gebruik ik de Real Mayo van Kraft die hier in Thailand uitgebreid verkrijgbaar is. Die is tenminste niet zo zoet. Natuurlijk kun je ook je eigen mayonaise maken, wat helemaal niet zo moeilijk is, maar daarover later meer.

Nou dat is de basis.

Je kunt er dan nog aan toevoegen:

• In blokjes gesneden zure appel.
• Een paar gesneden Cornichons (kleine augurkjes)
• Of wat rozijnen
• Of…. Wat je ook maar lekker vindt.

Mijn spruitjes

Spruitjes kun je op een aantal manieren klaarmaken. Laten we het heel basaal nemen.

Behalve rauw met een lekker dipje kun je ze ook koken. Dit kan, volgens mij, op drie verschillende manieren. Laat ik voorop stellen dat je de spruitjes altijd toevoegt aan reeds kokend water waar wat zout naar smaak is toegevoegd.

• Je kookt ze tien minuten. Ze zijn dan nauwelijks gaar, een heerlijke beet en afgemaakt met een beetje peper en vooral nootmuskaat, een heerlijkheid.
• Je kookt ze vijftien tot twintig minuten. Ze zijn dan half gaar maar hebben nog steeds een behoorlijke beet en je kunt ze afmaken door een klein klontje boter toe te voegen en wat nootmuskaat. Dit zijn de spruitjes die je meestal aantreft in restaurants.
• Je kunt ze een uur koken, ze zijn dan zacht als snot, de spruitjeslucht drijft je tegemoet en het enige wat je ermee kunt doen is een heel vervelende stamppot maken.

Dat was het voor deze week. Ik hoop dat u het leuk vindt. Volgende week meer.

Ingezonden door Jan Dekker

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor een verjaardag of zomaar? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.

Over lekker eten raak je nooit uitgepraat. Smulpapen zullen in Thailand dan ook hun geluk niet op kunnen.

Een van de belangrijkste onderdelen van de Thaise keuken zijn noodles (noedels). Samen met rijst de absolute favoriet van de Thai. Zo kan je vrijwel overal langs de weg overheerlijke ‘noodlesoup’ kopen.

Er zijn vele noodle variaties, waarvan 5 belangrijke:

• Sen Mee – dunne rijstnoedels.
• Sen Lek – de normale rijstnoedel die in Pad Thai worden gebruikt.
• Sen Yai – De brede noedels.
• Bah-Mee – Eiernoedels (geel van kleur).
• Wun Sen – Glasnoedels (gemaakt van bonen).

Wanneer je noedelsoep bestelt, moet je eerst kiezen wat voor noedels je wilt. Een lekkere variant is Kwai Teow Nam Sai, een noedelsoep gemaakt van meestal kippen-, varkensvlees- of rundvlees- bouillon en op smaak gebracht met koriander, knoflook, suiker, zout en peper. Meestal opgediend met met varkensvlees, rundvlees, eend en diverse vleesstukjes of vis balletjes.

Wanneer je noedelsoep bestelt kan je deze nog verder op smaak brengen met de de smaakmakers die op tafel staan zoals chilipoeder, vissaus, suiker en chilipeper in rijstazijn. Wees voorzichtig met chilipeper voor je het weet is het gerecht te scherp. Hetzelfde geldt voor vissaus die Thai gebruiken als zout.

Zo, en nu genieten maar.

Video Thai Noodles

Bekijk de video hieronder:

Klik hier om de embedded video te bekijken.

Natuurlijk, friet kun je in elke Nederlands of Belgisch restaurant in Pattaya bestellen als deel van je vlees- of visgerecht en de kwaliteit is in het algemeen goed. Maar sinds enkele maanden hebben we hier een echt Belgisch frietkot.

Het is Flandria, guesthouse/restaurant annex frietkot in Soi Buakhow op de hoek van Soi 21. Het was er eigenlijk al, in Soi LK Metro, maar Patrick en zijn vriendin Tum zijn in 2012 naar dit grotere pand verhuisd.

De frietkot is het voorste gedeelte aan de straatkant. Friet wordt gebakken in een echte frituuroven, die ik in Thailand nog niet elders heb gezien. Er is een zitje, waar je je puntzakje friet met mayo (70 Baht) kunt oppeuzelen, terwijl je het drukke verkeer van Soi Buakhow gadeslaat. Je kunt er ook, zoals we gewend zijn, gewoon mee langs de vele winkels, bars, e.d. slenteren.

Achter de frietkot is dan het restaurant, eenvoudig van opzet, met een keuze uit westerse en Thaise gerechten. Geen echte culinaire hoogstandjes, maar het eten komt met redelijke porties en is goed van smaak. Op een forum las ik nogal wat kritiek op de kwaliteit, maar die kritiek was van pakweg 6 maanden geleden en kennelijk is er wel wat verbeterd, want ik heb er goed gegeten.

Frikadellen, zelfgemaakte kroketten, belegde broodjes, goed ontbijt is beschikbaar, maar ik koos voor wat anders tijdens mijn twee recente bezoeken. In het recente verhaal van Jan Dekker “Nederlands eten in Thailand” vertelde ik reeds in een reactie, dat ik voor het eerst weer sinds jaren witlof met ham en kaas gegeten. Het werd opgediend als ovenschotel, was lekker, maar niet geheel volgens “mijn” regels klaargemaakt. Het was meer witlof met ham in een kaassaus. Mijn idee is de geblancheerde stronkjes witlof in dunne plakjes ham en kaas te wikkelen en daarna in de oven (zonder de aardappelpuree) liefst met bovengrill, zodat er mooi korstje ontstaat. Maar goed, de herinnering aan Nederland was er en ik heb er van genoten. De tweede keer koos ik voor de Belgische gehaktballetjes in een lobbige tomatensaus met friet. Prima keus ook, lekkere balletjes en friet, goed van kwaliteit.

Flandria heeft ook een aantal kamers te verhuren en ook is daar – volgens de foto’s op hun website flandriaguesthouse.com eenvoud koning. Alle kamers zijn wel vernieuwd en alles wat men nodig heeft is aanwezig. De website toont geen prijzen, maar Soi Buakhow kennende zullen de kamers niet echt duur zijn.

Al met al, goed aan te bevelen om er eens een keer te gaan kijken en eten!